Νέα συλλαλητήρια για τα Τέμπη σε όλη τη χώρα την Παρασκευή 7/3, πρωί φοιτητές-μαθητές και απόγευμα εργατικά σωματεία

Συνεχίζονται αμείωτα οι κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβερνητική συγκάλυψη του κρατικού – καπιταλιστικού εγκλήματος των Τεμπών. Μάλιστα αύριο Παρασκευή 7/3 θα πραγματοποιηθούν συλλαλητήρια, το πρωί από μαθητικά αυμβούλια και φοιτητικούς συλλόγους, σχήματα και συλλογικότητες. Το απόγευμα από εργατικές ομοσπονδίες και σωματεία. Κι όχι μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά σε περίπου 50 πόλεις.

ΠΡΩΪΝΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ – ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ

«Μας θέλαν σιωπηλούς, υψώσαμε φωνή: Το έγκλημα αυτό δεν θα συγκαλυφθεί!», δηλώνει ξανά η νεολαία και δίνει νέα αγωνιστικά ραντεβού την Παρασκευή, στις 12 μ. στα Προπύλαια για την Αθήνα και σε πολλές πόλεις σε όλη τη χώρα.

Η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας και πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι καλούν στην κινητοποίηση απαιτώντας: Να σταματήσει κάθε συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών. Να αποδοθούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες σε όλους τους ενόχους, όσο ψηλά κι αν είναι: Κράτος, κυβερνήσεις, υπουργοί, εταιρεία. Να μην υπάρξουν άλλα «Τέμπη», άλλα εγκλήματα επειδή υπολογίζουν τη ζωή και την ασφάλεια των ανθρώπων ως κόστος.

Με αποφάσεις και καλέσματα φοιτητικών συλλόγων, μαθητικών συμβουλίων και Συντονιστικών Επιτροπών Μαθητών, συγκεντρώσεις οργανώνονται αύριο Παρασκευή σε:

Θεσσαλονίκη, 12 μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου.

Πάτρα, 12 μ. στην πλατεία Γεωργίου.

Λάρισα, 12 μ. στην κεντρική πλατεία.

Αγρίνιο, 12 μ. στην πλατεία Δημοκρατίας.

Αλεξανδρούπολη, στη 1 μ.μ. στο Δημαρχείο.

Αργοστόλι, στις 12 μ. στην πλατεία Βαλλιάνου.

Άρτα, 10.30 π.μ. Πλατεία Κιλκίς

Βέροια, 12 μ. Πλατεία Δημαρχείου

Βόλο, στις 11 π.μ. στον Θόλο του Πανεπιστημίου.

Δράμα, στη 1 μ.μ. στην πλατεία Ελευθερίας.

Ζάκυνθο, στις 10.30 π.μ. στην πλατεία Αγ. Μάρκου.

Ηράκλειο Κρήτης, στις 11 π.μ. στην πλατεία Ελευθερίας.

Θάσος (Λιμένας), στη 1 μ.μ. στην πλατεία των Ηρώων.

Καβάλα, στη 1 μ.μ. στην πλατεία Ελευθερίας.

Καλαμάτα, στις 12 μ. στην κεντρική πλατεία.

Κατερίνη, 12 μ. Πλ. Ελευθερίας

Κοζάνη, στη 1 μ.μ. στην κεντρική πλατεία.

Κομοτηνή, στη 1 μ.μ. στην κεντρική πλατεία.

Κόρινθος, 12 μ. Πλατεία Τσαλδάρη (Περιβολάκια)

Κέρκυρα, 12 μ. Γενικά Λύκεια

Κως, 11 π.μ. Πλατεία Ελευθερίας (Πέμπτη 6/3)

Λαγκαδάς, 12 μ. Πλ. Λαγκαδά

Λαμία, 12 μ. Πλατεία Πάρκου

Λάρισα, 12 μ. Κεντρική Πλατεία

Λιβαδειά, 12 μ. Κεντρική Πλατεία

Νάουσα, 12 μ. Πλατεία

Ναύπλιο, 12 μ. Πλατεία Δημαρχείου

Ξάνθη, στη 1 μ.μ. στην κεντρική πλατεία.

Ορεστιάδα, στη 1 μ.μ. στην κεντρική πλατεία.

Πύργο, 12 μ. στην κεντρική πλατεία.

Ρέθυμνο, 12 μ. Δημαρχείο

Ρόδος, 12 μ. Πανεπιστήμιο

Σάμος, 12 μ. Πλατεία Καρλόβασι

Σέρρες, 12 μ. Πλατεία Ελευθερίας

Σπάρτη, 12.30 μ.μ. Κεντρική Πλατεία

Τρίκαλα, 12 μ. στην πλατεία Ρήγα Φεραίου.

Τρίπολη, 12 μ. Πλατεία Πετρινού

Φλώρινα, στη 1 μ.μ. στην πλατεία Μόδη.

Χαλκίδα, 12 μ. Πλατεία Ταχυδρομίου

Χανιά, 11 π.μ. στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς.

902

ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ:

ΑΘΗΝΑ

Κάλεσμα στις διαδηλώσεις για τα Τέμπη

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η γενική απεργία στις 28 Φλεβάρη του 2025 ανέδειξε το μέγεθος και τη δυναμική της κοινωνικής οργής που αναμοχλεύονταν τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά αδυνατούσε να βρει υλικό τρόπο έκφρασης στον δρόμο. Μια οργή που τα αίτια γέννησής της δεν βρίσκονται μόνο στο ίδιο το έγκλημα των Τεμπών, αλλά στη σταθερή και θεσπισμένη ασυδοσία που έχουν επιβάλει διαχρονικά το Κράτος και το Κεφάλαιο, έχοντας να υποσχεθούν μονάχα μια συνεχή συγκάλυψη των εγκλημάτων των εξουσιαστών, και μια όλο και σκληρότερη αντιμετώπιση των εξουσιαζόμενων. Από τις δολοφονίες του Βασίλη Μάγγου, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, των Ρομά Σαμπάνη, Μιχαλόπουλο, και Φραγκούλη, μέχρι τα εγκλήματα στο Μάτι, στην Πύλο και στα Τέμπη, το Κράτος και το Κεφάλαιο σκοτώνουν και η “δικαιοσύνη” τους δρα επικουρικά για να κατευνάσει την κοινωνική οργή, υποσχόμενη μια πλασματική απόδοση ευθυνών, ενώ ταυτόχρονα κρύβει τις βαθύτερες αιτίες των εκάστοτε εγκλημάτων.

Βλέπουμε λοιπόν πάλι αυτές τις μέρες το ίδιο το κράτος που σκόπιμα υποβάθμιζε για δεκαετίες το σιδηροδρομικό δίκτυο και μετέπειτα ξεπούλησε το επικερδές κομμάτι του στην ιταλική Hellenic Train, ενώ κράτησε το κομμάτι που έμεινε υπό τη δικιά του διαχείριση σε μια κατάσταση υπολειτουργίας με το ελάχιστο δυνατό κόστος, να έρχεται και να αυτοανακηρύσσεται ως ο μόνος υπεύθυνος να αποδώσει “δικαιοσύνη” μέσα από τους θεσμούς του, μέσα δηλαδή από τη δικαστική εξουσία. Έτσι, συντηρεί τη θέση του ως δυνάστη της κοινωνίας, υποβαθμίζοντας και σκοτώνοντας από τη μία, αλλά ελέγχοντας και ρυθμίζοντας την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία από την άλλη, κρατώντας τη δέσμια ενός συμπλέγματος εξουσιών και επιβάλλοντας πάνω της την πολιτική του, η οποία δεν αποσκοπεί σε τίποτα άλλο παρά στον ολοκληρωτισμό, τον συγκεντρωτισμό, και τον έλεγχο όλων των εκφάνσεων της πολιτικής, οικονομικής, και κοινωνικής ζωής, την ολοένα ενίσχυση της εξουσίας του, την πειθάρχηση όλων και την τιμωρία σε όσους δε συμμορφώνονται, προκειμένου να διαιωνίσει την παρασιτική του ύπαρξη με κάθε μέσο.

Τις συνέπειες της επιχειρούμενης επέλασης του Κράτους και του Κεφαλαίου τις βλέπουμε πάνω σε μια σειρά κοινωνικών αγαθών, τα οποία δέχονται μια παρόμοια επίθεση που αποσκοπεί στον μέγιστο δυνατό έλεγχο πάνω τους και στην εκμετάλλευσή τους. Σε δημόσια πανεπιστήμια υπό κρατική διαχείριση, όπως το ΑΠΘ, ασανσέρ μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου μέσα στις ίδιες τις εστίες που μας έχει παραχωρήσει το κράτος ως δήθεν αρωγή, ενώ ταβάνια καταρρέουν, και αίθουσες πλημμυρίζουν όσο ένας τραυματισμένος άνθρωπος πεθαίνει γιατί δεν υπάρχουν ασθενοφόρα και γιατροί. Το βλέπουμε τώρα με την μετατροπή 22 σχολείων σε Ωνάσεια, όταν δημόσια σχολεία ξεπουλιούνται σε ομίλους και επενδυτές στο όνομα της ανάπτυξης, αποκλείοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνικής βάσης από την πρόσβαση στην δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενώ οι αγώνες που δίνονται από μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς σπιλώνονται και καταστέλλονται με διώξεις καθηγητών για τη συνδικαλιστική τους δράση και απειλές για συλλήψεις μαθητών σε καταλήψεις σχολείων.

Ταυτόχρονα, μαζί με την κλιμάκωση του αγώνα που δίνεται αυτή τη στιγμή για την απόδοση δικαιοσύνης στο έγκλημα των Τεμπών, ήρθε και η προσπάθεια κομματικής εκμετάλλευσης και οριοθέτησής του από την αριστερή εναλλακτική μορφή της κρατικής διαχείρισης. Ενώ ήδη από τον Μάρτη του 2023, όταν οι πόλεις όλης της χώρας σείονταν από την κοινωνική οργή, η αριστερά μίλαγε για την ανάγκη μετάθεσης της κοινωνικής οργής από τον δρόμο στις κάλπες, πλέον οι πολιτικοί της εκπρόσωποι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο χυδαιότητας με μια καμπάνια προβοκατολογίας, η οποία στοχεύει κάθε έναν και κάθε μία αγωνιστή/-στρια που επιλέγει να δράσει και συλλογικοποιηθεί εξωθεσμικά αποκαλώντας τους ασφαλίτες και πράκτορες του εχθρού. Ένας ανυπόστατος γκεμπελισμός οι καταβολές του οποίου βρίσκονται στον σταλινικό εσμό του προηγούμενου αιώνα, υιοθετείται πλέον από ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτικού φάσματος και στοχεύει στην στοχοποίηση ολόκληρης της αναρχικής ιδεολογίας και αντίληψης, παρουσιάζοντάς την ως ένα περιθωριακό σημείο συνάντησης αντικοινωνικών στοιχείων το οποίο δε μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του και άγεται και φέρεται από τις διαταγές κάποιων κρατικών κέντρων εξουσίας.

Από μεριάς μας δηλώνουμε πως ο αγώνας που έχει ξεκινήσει δε θα τελειώσει ούτε άμα σταλεί στο δικαστήριο κάποιος υψηλόβαθμος, ούτε άμα αλλάξει η διαχείριση της πολιτικής εξουσίας. Και αυτό γιατί γνωρίζουμε πως η μόνη δικαιοσύνη άξια λόγου είναι η Κοινωνική Δικαιοσύνη, η οποία γεννιέται μέσα από τη συλλογική πάλη και μπορεί να υπάρξει μόνο μεταξύ ίσων. Η δικαιοσύνη αυτή που θα έρθει μονάχα με τον εκμηδενισμό των τάξεων και των προνομίων, της καταπίεσης, και του καταναγκασμού, όταν όλα τα κοινωνικά αγαθά, η παιδεία, η υγεία, οι μεταφορές δε θα ανήκουν στα χέρια κάποιων οικονομικών και πολιτικών ελίτ, αλλά θα βρίσκονται στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας συλλογικά. Όταν θα προέρχονται, θα αναπτύσσονται, και θα επιστρέφουν σε εκείνη, ακριβώς γιατί αυτά είναι τα ελάχιστα που χρειάζονται οι άνθρωποι για την επιβίωση και την καλλιέργεια τους.

Δικαιοσύνη λοιπόν θα αποδοθεί από εκείνους που βάλλονται και όχι εκείνους που βάλλουν, και αυτό δε μπορεί να γίνει παρά μόνο στους δρόμους του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα. Να εντείνουμε την οργανωμένη παρέμβασή μας στα κοινωνικά πεδία όπου ζούμε, σπουδάζουμε, δουλεύουμε, δραστηριοποιούμαστε, να πολιτικοποιήσουμε τις αντιστάσεις και τους αγώνες που αναδύονται, στρέφοντάς τους σε ριζοσπαστική τροχιά, μακριά από τα ημίμετρα που προωθούνται από τις δυνάμεις της αριστεράς. Να προτάξουμε την άμεση συμμετοχή στις πολιτικές διαδικασίες και στις κοινές υποθέσεις, οικοδομώντας τις δομές αυτές που θα προωθούν ενάντια στην ανάθεση και την εξατομίκευση τη συλλογική δράση, θέτοντας στο εδώ και στο τώρα τα θεμέλια της κοινωνίας για την οποία παλεύουμε. Μια κοινωνία Ισότητας, Ανθρωπισμού, Δικαιοσύνης, Αλληλεγγύης. Την κοινωνία της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Διαδηλώσεις:

-Τετάρτη 5/3, 19.00 Σύνταγμα

-Παρασκευή 7/3, 12.00 Προπύλαια

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ – Η ΟΡΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Κ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ Κ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

Η γενική απεργία της 28/2/2025 για τα δύο χρόνια μετά την κρατική – καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, μια από τις μεγαλύτερες ιστορικά διαδηλώσεις στην χώρα, απέδειξε την δυνατότητα της κοινωνικής βάσης να αμφισβητεί τα θεμέλια της εξουσίας. Επιστρέφοντας τη βία στο σύστημα με μαζικότατες συγκρούσεις διαρκείας σε πολλαπλά μέτωπα και διατηρώντας την παρουσία του στο δρόμο, οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου αντεπιτέθηκαν στην θανατοπολιτική Κράτους και Κεφαλαίου. Αυτή που εφαρμόζεται είτε μαζικά στα τρένα, στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε καθημερινά στα ΑΤ, στις κοινότητες των Ρομά, στους χώρους εργασίας μας καθώς και έμμεσα από την ακρίβεια, τα υψηλά νοίκια, τις αναπλάσεις και τις ευρύτερες ταξικές καταπιέσεις. Η αντίσταση της κοινωνίας σε όλη αυτή την νεοφιλελεύθερη επέλαση δεκαετιών έφτασε σε μια ακραία κλιμάκωση όταν η διάχυτη οργή αυτή την ημέρα γέμισε τους δρόμους δημιουργώντας εξεγερσιακό κλίμα που στράφηκε κατά της Βουλής, δηλαδή του βασικού κέντρου της εξουσίας.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΔΑΦΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΜΑΣ

Παρολ’αυτά η απουσία εδαφικοποίησης των αγώνων αυτών συνολικότερα και της δυνατότητας να λάβει σάρκα και οστά ένα ριζοσπαστικό αντικρατικό-αντικαπιταλιστικό πρόταγμα μέσα στα διάφορα κοινωνικά πεδία, αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα που αυτό το γεγονός δεν εξελίχθηκε σε γενικευμένη εξέγερση, ενώ θέτει προβληματικές για την περαιτέρω κλιμάκωση και συνέχιση του αγώνα. Η δυναμική που μπορεί να γεννήσει η συγκρότηση κινημάτων γύρω από επιμέρους κοινωνικά-ταξικά ζητήματα με την διαρκή παρέμβαση στα ανάλογα πεδία και η σύνδεση των αγώνων μέσα από καταλήψεις διαρκείας και αυτο-οργανωμένα εγχειρήματα, αποτελεί την καύσιμη ύλη για την πυροδότηση πολιτικών γεγονότων, την συνέχιση αλλά και κλιμάκωση των αντιστάσεών μας. Είναι τα εδάφη αγώνα αυτά που μας προσφέρουν την δυνατότητα να κοινωνικοποιούμε τα προτάγματα μας και τις αξίες της αυτο-οργάνωσης, της αλληλεγγύης και της ισότητας, καλλιεργώντας συνειδήσεις και αυξάνοντας την σύγκρουση με κάθε εξουσιαστική δομή. Μέσα από την συνεχόμενη παρέμβαση και τις καταλήψεις διαρκείας στις σχολές μας, στους χώρους εργασίας μας και τις γειτονιές μας δημιουργούμε αυτά τα εδάφη ώστε η διάχυτη οργή να μπορεί να συλλογικοποιηθεί σε μια πολιτική κατεύθυνση και να γίνει απειλή προς το υπάρχον σύστημα.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Άλλωστε τις προηγούμενες χρονιές ήταν αυτή η προεργασία διαφορετικών κινημάτων και συνάντηση αγωνιστικών κομματιών της κοινωνίας που ενίσχυσε την αντεπίθεση της βάσης ενάντια σε ένα σύστημα που σκοτώνει για τα κέρδη και καταστέλλει κάθε αντίσταση. Και εδώ είναι που για μας εμφανίζεται η σημασία του φοιτητικού κινήματος με τα πανεπιστήμια να αποτελούν διαχρονικά σημαντικότατες εστίες αγώνα και σημείο αναφοράς για το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Συγκεκριμένα, η δολοφονία των Τεμπών συνέβη την περίοδο που διεξάγονταν οι αγώνες των σπουδαστών καλλιτεχνικών σχολών το 2023 ενάντια στην υποβάθμιση των πτυχίων τους βάσει του ΠΔ/85 με καταλήψεις διαρκείας σε μεγάλα θέατρα και σχολές, με αποτέλεσμα σπουδάστριες, φοιτητές, εργαζόμενα άτομα και ευρύτερα εξοργισμένος κόσμος να βρεθούν μαζί στους δρόμους και να αυξηθεί η αντεπίθεση της κοινωνικής βάσης απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επέλαση. Έναν χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη οι αντίστοιχες κινητοποιήσεις συνέβησαν σε μια περίοδο όπου σε όλη την χώρα για μήνες το φοιτητικό κίνημα μέσω καταλήψεων, εβδομαδιαίων μαζικότατων πορειών με συγκρούσεις και γενικών συνελεύσεων, αγωνιζόταν ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που κορυφωνόταν με την παράβλεψη του άρθρου 16 και την προβλεπόμενη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Για άλλη μια φορά η σύνδεση αυτών των κινημάτων οδήγησε σε μια έντονη σύγκρουση με τους από πάνω, κλιμακώνοντας την αντίσταση των ζωών μας απέναντι σε Κράτος και αφεντικά.

Για να αποκτήσουμε επομένως πίσω το οξυγόνο μας πρέπει να βρεθούμε σε ευθεία αντιπαράθεση με Κράτος, Κεφάλαιο, πατριαρχία και κάθε εξουσία. Δεν θα ζητήσουμε ευγενικά από καμία κυβέρνηση να δικάσει τον εαυτό της με τους νόμους που η ίδια έφτιαξε. Αναγνωρίζουμε το ρόλο της εν γένει όπως και σε κάθε μορφή εξουσίας και την αντιμετωπίζουμε ανάλογα. Δεν θέλουμε κρατική διαχείριση, δεν θέλουμε ιδιωτική κερδοσκοπία. Θέλουμε κοινωνικό έλεγχο για τα τρένα, τα λεωφορεία, τα πανεπιστήμια, για τα πάντα. Για την αυτοδιεύθυνση των ζωών μας, για την χειραφέτηση μας από κάθε καταπίεση. Για την αυταξία που έχει ο αγώνας για αυτά από μόνος του, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Να συγκρουστούμε με τον θάνατο και να εδαφικοποιήσουμε αυτήν την οργή υλοποιώντας τα προτάγματα μας περί αυτοργάνωσης, αλληλεγγύης και σύνδεσης των αγώνων. Να συγκροτήσουμε αντιεξουσιαστικούς- ελευθεριακούς πόλους σε κάθε κοινωνικό πεδίο για την χειραφέτηση των κινημάτων από κομματικά και πολιτικά συμφέροντα και την ανάπτυξη της πλήρης δυναμικής τους. Με καταλήψεις διαρκείας των σχολών μας ανοιχτές προς την κοινωνία, γενικές απεργίες, μαζικές πορείες και συγκρούσεις, με το ένα δίπλα στην άλλη να παλέψουμε για το πιο μικρό πράγμα έως και για το πιο μεγάλο για να δώσουμε ψυχή και σώμα σε αυτό που φοβούνται.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΜΑΣ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

ΟΛΑ/ΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/3, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 12:00

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΠΑΝΤΕΙΟΥ

Παρασκευή 7/3| Προπύλαια 12.00 και Σύνταγμα 19.00 |Δεν ξεχνάμε-δεν συγχωρούμε .Ολες/όλοι/όλα στους δρόμους

Ήταν βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου 2023 όταν δύο τρένα, το ένα επιβατικό ιδιοκτησία της Hellenic Train και το άλλο εμπορικό, συγκρούστηκαν. Οι νεκροί και οι τραυματίες ήταν δεκάδες. Τα αίτια της σύγκρουσης εκείνης της βραδιάς ξεκινούν χρόνια πριν. Ένα σιδηροδρομικό δίκτυο ήδη παρατημένο από το κράτος περνά στα χέρια ιδιωτικής εταιρίας σε εξευτελιστική τιμή. Εργαζόμενοι σε ωράρια λάστιχο, εκπαιδεύονται σε ελάχιστο χρόνο, για να μπορέσουν να στελεχώσουν βάρδιες μιας εταιρίας που επιλέγει να δουλεύει με χειροκίνητες ρυθμίσεις κυκλοφορίας. Συνδικαλιστικά όργανα που όταν απεργούσαν καταγγέλλοντας τη κατάσταση του σιδηροδρόμου και τις συνθήκες εργασίας είτε καταστέλλονταν, είτε οι απεργίες τους κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη. Και πριν καλά καλά παγώσει το αίμα των νεκρών, οι κρατικές γλώσσες εξαπέλυσαν την κρατική προπαγάνδα, επιστρατεύοντας όλα τα διαθέσιμα μέσα (ΜΜΕ, δικαστήρια), προκειμένου να μηδενίσουν τις ευθύνες του κράτους και του κεφαλαίου, για να κουκουλωθεί και να συγκαλυφθεί άλλη μια δολοφονία, ορίζοντάς τη ως ανθρώπινο λάθος. Να «αποκατασταθεί το πεδίο» με τόνους χώματος, να εξοβελιστούν οι ενδείξεις για ύπαρξη αρωματικών υδρογονανθράκων (τολουόλιο, ξυλόλιο, βενζόλιο) σε θεωρίες συνομωσίας, να προστατευτούν οι ηθικά και πολιτικά υπεύθυνοι πίσω από το πέπλο της κακιάς στιγμής. 2 χρόνια μετά η κοινωνική οργή μεγεθύνεται, 2 χρόνια μετά πλατιά κοινωνικά κομμάτια πέρα από τη κυρίαρχη προπαγάνδα κατεβαίνουν στο δρόμο βιώνοντας το πως κράτος και κεφάλαιο μας θεωρούν αναλώσιμες.

Η απεργία στις 28 Φεβρουαρίου 2025 ήταν η μαζικότερη απεργιακή συγκέντρωση των τελευταίων δεκαετιών, σε εκατοντάδες πόλεις σε όλον τον κόσμο οι πλατείες και οι δρόμοι πλημμύρισαν. Εργασιακοί χώροι έκλεισαν ή υπολειτούργησαν, κινητοποιήσεις απλώθηκαν στις φυλακές ανά τον ελλαδικό χώρο. Φωνές ενώθηκαν, ματιές γεμάτες δάκρυα και οργή συναντήθηκαν με μία κοινή σκέψη και υπόσχεση, αυτή η κρατική και καπιταλιστική δολοφονία να μην ξεχαστεί, να μην γίνει άλλη μια καθημερινή είδηση. Από τα συνθήματα ενάντια στους υπεύθυνους της σύγκρουσης και προσπάθειας συγκάλυψης των Τεμπών, τα πανό, τα τρικάκια, τα κείμενα, το τσάκισμα των φασιστών που επιδίωξαν να εμφανιστούν στις συγκεντρώσεις, τις πέτρες, τις σημαίες, τις μολότοφ η καθεμία, με κάθε μέσο αγώνα τράβηξε μια γραμμή. Μια γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται και στον κόσμο που αντιδρά, στον κόσμο που αγωνίζεται, στον κόσμο που επιδιώκει ίσως και για πρώτη φορά να αντισταθεί.

Τις προηγούμενες μέρες από την απεργία στις 28 Φλεβάρη κράτος, αφεντικά, κόμματα και ΜΜΕ επιδίωξαν για ακόμη μια φορά να σπείρουν κλίμα τρομοκρατίας σε σχέση με τις συγκεντρώσεις. Εξαπολύοντας κάθε λογής ρουφιάνο της κρατικής ασφάλειας προέβησαν σε δεκάδες προληπτικές προσαγωγές που οδήγησαν σε πολύωρες κρατήσεις στα κεντρικά της ΓΑΔΑ και συλλήψεις, εισέβαλαν στην κατάληψη Παραρτήματος στην Πάτρα, αλλά και στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω. Και όταν ο κόσμος επέστρεψε το ελάχιστο κομμάτι βίας που δέχεται καθημερινά με συγκρούσεις που κράτησαν πολλές ώρες, έσπευσαν να μιλήσουν για προβοκάτορες και να ζητήσουν συλλήψεις, διαπομπεύσεις και κάθε λογής κατασταλτικό μέσο. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω οι δεκάδες συλλήψεις που στην πλειοψηφία τους αναβαθμίστηκαν σε κακουργηματικές διώξεις.

Ο φόβος στους εξουσιαστές είναι έντονος και ξεκάθαρος το τελευταίο διάστημα. Για αυτό και οξύνεται η καταστολή . Οι τεράστιες και δυναμικές πορείες και συγκεντρώσεις στις 26/1 και στις 28/2 για την κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, αποτυπώνουν μια βαθιά κρίση πολιτικής νομιμοποίησης του συστήματος και δημιουργούν νέες προοπτικές για αδιαμεσολάβητους και μαχητικούς αγώνες ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά. Κανένα κόμμα δεν φαίνεται να μπορεί να εγκλωβίσει τους από τα κάτω που βγαίνουν στον δρόμο, να τους ενσωματώσει και να εμφανιστεί ως μια ισχυρή αντιπολίτευση που θα στείλει τον κόσμο από τον δρόμο στις κάλπες και από εκεί σπίτι του. Και αυτό είναι σοβαρό ζήτημα για το σύστημα. Η τόσο έντονη προβοκατορολογία αποτυπώνει την σύμπνοια του συνόλου του επίσημου κομματικού συστήματος (από την αριστερά έως την άκρα δεξιά) στο να μην υπάρξει ένας νέος κύκλος μαχητικών αγώνων αλλά να εκτονωθεί η ένταση, με ειρηνικές διαμαρτυρίες και οι μάχες στον δρόμο να αντικατασταθούν από κοινοβουλευτικές κόντρες στην αίθουσα της Βουλής.

Είναι κρίσιμο να επιμείνουμε μαχητικά στον δρόμο. Με μαζικές και συγκρουσιακές πορείες και συγκεντρώσεις, με απεργίες για να παραλύσουμε την παραγωγή και να απλώσουμε τον αγώνα στους χώρους δουλειάς. Με καταλήψεις διαρκείας σε σχολεία και σχολές. Η λογική της παραίτησης από τον δρόμο, της ανάθεσης και αναμονής κάποιου νέου «σωτήρα» και μιας αλλαγής στην κρατική διαχείριση είναι καταστροφική. Όσο υπάρχει κράτος, τόσο θα υπάρχει εξουσία και εκμετάλλευση. Όσο υπάρχει ενσωμάτωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, όσο μπαίνουμε στα καλούπια του σεβασμού της νομιμότητας, τόσο οι ισχυροί θα επεκτείνουν τις καταπιέσεις τους. Ο κόσμος της εξουσίας που εκτοπίζει, που ορίζει και συντηρεί διαχωρισμούς (έμφυλους, φυλετικούς, σεξουαλικότητας), που καταπιέζει, που δολοφονεί σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, στα σύνορα, στους δρόμους δεν αλλάζει, ούτε διορθώνεται. Ο κόσμος αλλάζει μέσα από τις καθημερινές μας μάχες, την δημιουργία επαναστατικών κινημάτων . Όταν οι από τα κάτω πιστέψουν στις δυνάμεις τους, από τις ματωμένες απεργίες που ένοπλα διεκδικήσαν και κατέκτησαν το 8ωρο, στα οδοφράγματα στην Ισπανία το `36 και την Γαλλία το `1871, μέχρι την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μέσα από τους μαζικούς ακηδεμόνευτους αγώνες που η ατομική υπέρβαση συναντά και ενισχύει την συλλογική, η εξουσία του κράτους κλονίζεται. Όταν η οικειοποίηση κάθε μέσου αγώνα από κάθε αγωνιζόμενο υποκείμενο συναντά το ίδιο το δίκιο του αγώνα, έρχεται η στιγμή που το μίσος για την αδικία συναντά την αλληλεγγύη. Τη στιγμή που θα σταθούμε μπροστά από τους στρατούς τους, η μία δίπλα στο άλλο και θα ξέρουμε βαθιά μέσα μας, ότι μπορούμε να τους καταστρέψουμε και θα τους καταστρέψουμε.

Μέσω της συντροφικότητας και αλληλεγγύης, κανένα συντρόφι δεν θα μείνει μόνο απέναντι στην κρατική καταστολή. Οι αγώνες του σήμερα να δυναμώσουν, μέχρι την καταστροφή του υπάρχοντος και την οικοδόμηση μιας άλλης ζωής. Για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία.

Τα θέλουμε όλα για όλους/ες\α ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και εξουσιαστικές σχέσεις

Απεργίες διαρκείας-Συγκρούσεις-Απαλλοτριώσεις-Σαμποτάζ

Στα σύνορα, στα τρένα, στους δρόμους, στα νοσοκομεία… Κράτος και κεφάλαιο κάνουν δολοφονία.

2 χρόνια από την κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη.

Δεν ξεχνάμε-δεν συγχωρούμε.

Κάτω τα ξερά σας από τα συντρόφια μας- Άμεση απελευθέρωση στα συλληφθέντα από την απεργιακή συγκέντρωση της 28ης Φεβρουαρίου

Αναρχική συλλογικότητα Acte

acte@riseup.net/acte@espivblogs.net

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πορεία ενάντια στο κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπων

Πορείες ενάντια στο κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών:

Τετάρτη 05/3 – 19:00 Αγ.Βενιζέλου

Παρασκευή 07/3 – 12:00 Αγ.Βενιζέλου

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΦΘΕΙΣΕΣ ΤΗΣ 28ης

ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ

ΓΙΑΤΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΜΠΗ

Από τους προβοκάτορες του Πολυτεχνείου του ’73..

..στους προβοκάτορες του Δεκέμβρη του ’08..

ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΟΡΕΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ – ΑΠΕΡΓΙΕΣ

ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Αναρχική συνέλευση φοιτητών/τριων Quieta Movere

Καμία κρατική δολοφονία να μη μείνει αναπάντητη

Δύο χρόνια μετά το δυστύχημα, το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα -και σίγουρα όχι μια κακιά στιγμή- των Τεμπών κι όμως ελάχιστα έχουν αλλάξει. Δύο χρόνια μετά, όπως και τότε, οι δρόμοι κατακλύζονται με οργή έναντι σε ένα σύστημα που συγκαλύπτει μία ακόμη δολοφονία, με το συλλογικό τραύμα των 57 νεκρών να διαιωνίζεται σε μία κοινωνία που καθημερινά πλήττεται πολυδιάστατα. Τα αναδυόμενα στοιχεία της υπόθεσης, αλλά και η στάσιμη αθλιότητα της κατάστασης των σιδηροδρόμων γκρεμίζουν ολοκληρωτικά το χάρτινο κρατικό αφήγημα περί ανθρώπινου λάθους και την αξιοπιστία των ιδιωτικοποιήσεων, με καίριο παράδειγμα τη δραστηριότητα της ιδιωτικής εταιρείας «Hellenic Train». Για ακόμα μία φορά βιώνουμε την πλήρη υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, που ολοφάνερα εκμηδενίζεται για χάρη της κερδοφορίας.

Συγκεκριμένα, παρακολουθώντας την εξέλιξη της υπόθεσης της μαζικής κρατικής δολοφονίας της 28/02/2023 , γεννιούνται ευλόγως άπειρα, μα αναπάντητα εώς σήμερα, ερωτήματα.. Τα ηχητικά ντοκουμέντα που είδαν το φως της δημοσιότητας που αποδεικνύουν ότι υπήρχαν άτομα που επέζησαν της σύγκρουσης αλλά πέθαναν λόγω της πυρόσφαιρας που προκάλεσε η παρουσία παράνομου εύφλεκτου χημικού φορτίου στα βαγόνια, το μπάζωμα στοιχείων στο σημείο, η άρνηση παράδοσης του βιντεοληπτικού υλικού, οι αιφνίδιοι θάνατοι σχετικών προσώπων και πολλά άλλα, σίγουρα δεν μας επιτρέπουν να μιλάμε για δυστύχημα. Η συναυτουργία των κρατικών μηχανισμών -από την κυβέρνηση, τις δικαστικές αρχές, τους μπάτσους μέχρι τα ΜΜΕ-, είναι ολοφάνερη. Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν ανενόχλητα θέτοντας την εγκληματική διαχείριση του συστήματος “κάτω από το χαλάκι”, αναδεικνύοντας τη διαφθορά της εξουσίας.

Ωστόσο, η ενοχή του κράτους δεν περιορίζεται μόνο στην άμεση εμπλοκή του στη συγκάλυψη του εγκλήματος. Η κερδοσκοπική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων είναι αυτή που επανειλημμένα, τόσο στο παρελθόν, όσο και τώρα, “θυσιάζει” την ανθρώπινη -και μη- ζωή με αντάλλαγμα το κέρδος. Βιώνουμε μια συγκυρία, όπου τα κοινωνικά αγαθά μετατρέπονται σε εμπορεύματα – με την απόσχιση του δημόσιου χαρακτήρα από κάθε κλάδο της καθημερινότητας. Η ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου, η αναθεώρηση του άρθρου 16 και ο κερδοσκοπικός προσανατολισμός των δημόσιων νοσοκομείων κάνουν ξεκάθαρο πως τα κέρδη του κράτους μετακυλούν στις πλάτες της κοινωνικής βάσης.

Ταυτόχρονα, βλέπουμε να εκτυλίσσεται ένα κατασταλτικό “κυνήγι μαγισσών” εις βάρος όσων αγωνιζόμαστε ενάντια στην απαξίωση των ζωών μας, άλλες φορές μέσω επιθέσεων με χημικά σε συγγενείς θυμάτων και αλληλέγγυα ή κήρυξη απεργιών ως «παράνομες» και άλλες μέσω διώξεων αγωνιστών με συλλήψεις και απειλές ή προφυλακίσεων για δήθεν αποτυπώματα σε πλαστικές σακούλες. Όλα τα παραπάνω μας υπενθυμίζουν ότι καμιά δικαίωση δεν θα έρθει σε δικαστικές αίθουσες και αυτό διότι το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα, με τα όργανα και τους θεσμούς του, δεν θα υπηρετήσει ποτέ τα συμφέροντα της κοινωνίας που το ίδιο καταπιέζει και δολοφονεί. Μια κοινωνία που στις 28/02 επέλεξε συντονισμένα να ξεχειλίσει τους δρόμους σε όλη τη χώρα αλλά και σε όλο τον κόσμο, με εκατοντάδες χιλιάδες άτομα να συμμετέχουν σε συλλαλητήρια, χρησιμοποιώντας αντίστοιχα πληθώρα τακτικών ενάντια στους κρατικούς μηχανισμούς. Δύο χρόνια μετά και η οργή συσπειρώνεται μαζικά απαιτώντας δικαίωση και όχι εύπεπτα, ακροαματικά ετήσια μνημόσυνα.

Διαγραφές και εκπαιδευτική αναδιάρθρωση

Στην ίδια κατεύθυνση της κρατικής πολιτικής κυμαίνονται και αντίστοιχοι τρομονόμοι που σταδιακά αρχίζουν να εφαρμόζονται στον τομέα της εκπαίδευσης. Η αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης υλοποιείται βαθμιαία μέσα από μια σειρά αντι-εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων με σημείο τομής το νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη που περιλαμβάνει διαγραφές και πειθαρχικές διώξεις τόσο εκπαιδευτικών όσο και φοιτητών.

Το λεγόμενο «όριο φοίτησης» αποτελεί ένα από τα πολλά παρακλάδια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, όπου χιλιάδες φοιτητές απειλούνται με διαγραφή, καθώς έχουν υπερβεί τον προβλεπόμενο (ν+ν/2) χρόνο φοίτησης. Με αυτόν τον τρόπο, οδηγούμαστε σε ένα κυνήγι πτυχίου, όπου το καθένα από εμάς πασχίζει να ολοκληρώσει εγκαίρως τις σπουδές του, την ίδια στιγμή που χρειάζεται να δουλεύει για να βγάλει τα προς το ζην. Το μοντέλο αυτό έρχεται να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την επιδίωξη του κράτους για μετατροπή του πανεπιστημιακού χώρου σε ένα αποστειρωμένο ακαδημαϊκό ίδρυμα, όπου οι σχέσεις ανταγωνισμού, η εντατικοποίηση και η εξατομίκευση θα ηγεμονεύουν – παραμερίζοντας παράλληλα κάθε ίχνος και έδαφος προσωπικής ανέλιξης, κριτικής σκέψης και ριζοσπαστικής χροιάς. Ταυτόχρονα, ο αποκλεισμός ατόμων από την εκπαιδευτική διαδικασία συντελεί αφενός σε συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης λόγω όξυνσης των ταξικών φραγμών και αφετέρου στην ‘ώθηση’ των φοιτητών να αναζητήσουν το πτυχίο τους στα ιδιωτικά ιδρύματα.

Είναι σαφές πως η ανάγκη του κράτους να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του οδηγεί στην πλήρη εξαθλίωση των συνθηκών διαβίωσης μας ενώ η κοινωνική βάση πασχίζει να “επουλώσει” τα κρατικά ελλείμματα μέσα από πράξεις αλληλεγγύης. Οι διαγραφές σε συνδυασμό με αντίστοιχα αντι-εκπαιδευτικά νομοσχέδια εξυπηρετούν τα οικονομικά συμφέροντα της εξουσίας αλλά και το κρατικό αφήγημα σύμφωνα με το οποίο κάθε άτομο είναι αναγκασμένο να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και να ενσωματωθεί σε μια κοινωνική πραγματικότητα, πλήρως ρυθμιζόμενη από τα πάνω.

Τέλος αξίζει να αναφερθεί ότι η επίθεση στην εκπαίδευση δεν εκδηλώνεται μόνο μέσα από νομοσχέδια, αλλά παίρνει σάρκα και οστά σε μια συνθήκη γενικευμένης καταστολής, όπου οι κρατικοί μηχανισμοί προσπαθούν να εξαλείψουν με κάθε κόστος την οποιαδήποτε επαναστατική φωνή εντός των πανεπιστημίων. Οι συλλήψεις φοιτητών, η στρατολόγηση αστυνομικών δυνάμεων περί του campus, οι εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων αποτελούν ορισμένα παραδείγματα που φανερώνουν την στοχοθεσία της πολιτικής ατζέντας.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ – ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Καλούμε στην πανεκπαιδευτική πορεία την Παρασκευή 07/03 στις 12.00 στο Άγαλμα Βενιζέλου

ΣΦ ΧΗΜΙΚΟΥ

Δεν ήταν ατύχημα και δεν έχουμε αυταπάτες για την πολιτική της εκμετάλλευσης και του θανάτου.

Συμπληρώνονται δύο χρόνια από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη και δύο χρόνια όπου κράτος, κεφάλαιο, δικαστικές αρχές, μπάτσοι και ΜΜΕ συγκαλύπτουν το έγκλημα που έχουν διαπράξει. Η σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών και το «εμπόρευμα» της μίας προκάλεσε το θάνατο 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων, αποδεικνύοντας με τον χειρότερο τρόπο πώς οι ζωές μας παίζονται κορώνα γράμματα καθημερινά, για το κέρδος και την εκμετάλλευση. Δεν είχε πολύ καιρό που το σωματείο των μηχανοδηγών είχε προειδοποιήσει για το ατύχημα που επρόκειτο να γίνει και διαμαρτύρονταν για το αναξιόπιστο σύστημα ελέγχου ασφαλείας. Τόσα χρόνια, η λειτουργία των τρένων γινόταν “manual” αν και η τεχνολογία έχει φτάσει σε σημείο να γνωρίζουμε σε ποιο σημείο βρίσκεται το delivery που έχουμε παραγγείλει. Παρά τις παρεμβάσεις όμως, ακολούθησε αποσιώπηση και αδιαφορία, ενώ κρίθηκαν παράνομες οι απεργίες των εργαζομένων. Προκειμένου λοιπόν να μην βρεθούν προ των ευθυνών τους, μίλησαν για ανθρώπινο λάθος, έσπευσαν να καλύψουν οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο μπαζώνοντας το σημείο, αλλοιώνοντας βίντεο, αποκρύπτοντας ηχητικά, απειλώντας όσους προσπαθούν να δώσουν φως στην υπόθεση.

Δολοφονίες, trafficking, παιδοβιασμοί, πνιγμοί μεταναστών, φτώχεια και εκμετάλλευση

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΦΙΑ

Πόσο τυχαίοι είναι οι θάνατοι ανθρώπων που δε κατάφεραν να φτάσουν στο νοσοκομείο, λόγω έλλειψης ασθενοφόρων; Πόσο τυχαία είναι τα εργατικά ατυχήματα λόγω υποχρηματοδότησης υποδομών; Πόσο τυχαίο είναι ότι η Μεσόγειος έχει καταντήσει νεκροταφείο πνιγμένων μεταναστ(ρι)ών; Πόσο τυχαίες είναι οι σφαίρες μπάτσων που βρίσκουν στο ψαχνό ανήλικους Ρομά; Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ήταν τυχαίοι οι θάνατοι 104 ανθρώπων στη φωτιά στο Μάτι; Ή μήπως οι καταστροφές στον Θεσσαλικό Κάμπο από τις πλημμύρες και τα καμένα βουνά από τις πυρκαγιές; Οι 600 και παραπάνω πρόσφυγες και μετανάστριες που πέθαναν στην Πύλο ήταν κάτι τυχαίο; Εμείς είμαστε σίγουροι ότι όχι μόνο δεν είναι τυχαία και μεμονωμένα γεγονότα, αλλά όλα βασίζονται στην ύπαρξη αυτού του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος και των οργάνων που το επιτελούν και στη συγκάλυψη που έρχεται ύστερα.

Το κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα επενδύει σε ό,τι μπορεί, ώστε οι λίγοι να πλουτίζουν ακόμη περισσότερο στις πλάτες των πολλών. Βασίζεται στην καταπίεση, την εκμετάλλευση, επιτίθεται και επιβάλεται ολομέτωπα στη πλειοψηφία της κοινωνίας. Από την όξυνση του πολέμου διεθνώς, τη σωματεμπορία, τους (παιδο)βιασμούς, τα κολαστήριο στον Έβρο και στα υπόλοιπα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους βασανισμούς στα αστυνομικά τμήματα, τις επιθέσεις φασιστών, το λαθρεμπόρια όπλων, ναρκωτικών, ορυκτών πρώτων υλών, μέχρι την αστική δικαιοσύνη που αθωώνει όλους αυτούς τους πολιτικούς-μαφιόζους, μπράβους του συστήματος και τους μπάτσους, φανερώνεται η χρεοκοπία του και ότι το μόνο που υπόσχεται είναι περισσότερη φτώχεια, πόλεμο και θάνατο.

Η καταστολή ως μέσο επιβολής

Από την άλλη, το κράτος επιλέγει την ώρα που χιλιάδες κόσμος διαδηλώνει για το κρατικο-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, να πνίγει τις συγκεντρώσεις με δακρυγόνα, να τραυματίζει και να συλλαμβάνει κόσμο. Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι που μας βρίσκει προ εκπλήξεως αφού γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του συστήματος που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος. Το πρόσωπο αυτό είδαμε και στις 6/12 -πορεια μνήμης της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου-, οταν μετά την λήξη της οι μπάτσοι μεθοδευμένα οδήγησαν τον κόσμο από Καμαρά στην Τσιμισκή όπου και τον διέλυσαν με χημικά και προχώρησαν σε 112 αναίτιες συλλήψεις. Σε όλες τις εκφάνσεις της, η καταστολή έχει μοναδικό σκοπό την φίμωση και την τρομοκράτηση αυτών που αντιλαμβάνονται την καταπίεση που δέχονται και εκφράζουν την οργή τους. Οι κινήσεις αυτές δεν έχουν σταματημό,από το άσυλο μέχρι τα αστικά κέντρα η αστυνομοκρατια ακμάζει.

Η επίθεση στη Παιδεία, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων

Η κατάργηση του άρθρου 16 που υπερασπίζεται την δημόσια και δωρεάν παιδεία, η εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολεγίων με αυτών των ΑΕΙ ,το προεδρικό διάταγμα 85, η ελάχιστη βάση εισαγωγής, ο νόμος 4777 -που αποτέλεσε σημείο τομής των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων-, η ανάθεση δημόσιων αγαθών του πανεπιστημίου σε αισχροκερδείς εταιρίες, όπως για παράδειγμα η λέσχη που στα περισσότερα ιδρύματα λειτουργεί εξ ολοκλήρου από ιδιώτες που μόνος τους σκοπός είναι να αντλήσουν υπεραξία, πετώντας εκτός μερίδιο φοιτητών/τριών η χρεώνοντας το φαγητό,η συνεχής υποχρηματοδότηση των πανεπιστημιακών υποδομών είναι μια λίστα χρόνιων κρατικών μεθοδεύσεων που έχει χτίσει έως τώρα τον δρόμο προς την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και γενικότερα των ζώων μας.

Η επίθεση που δεχόμαστε ως φοιτήτριες/φοιτητές δεν περιορίζεται όμως μόνο στην υποτίμηση των δημοσίων ιδρυμάτων. Πρυτανικες αρχές και κράτος πασχίζουν για την αποριζοσπαστικοποίηση μας, την διάλυση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων μέσα στα πανεπιστήμια με την κατάργηση του ασύλου, κεκτημένο αγώνων από το ’73, λοκ-αουτ και κλειδώματα σχολών, εκκενώσεις στεκιων, στοχοποίηση φοιτητ(ρι)ών με ενεργή πολιτική δράση, πειθαρχικά και διαγραφές. Αυτες οι εκβιαστικές ενέργειες, επιτάσσουν ένα αποστειρωμένο ακαδημαϊκό περιβάλλον που θα εξυπηρετεί το κυρίαρχο αφήγημα του ανταγωνισμού, της καριέρας και της εξατομίκευσης και δεν θα αφήνει χώρο για την πραγματική μας ανάγκη να κοινωνικοποιηθούμε και να δράσουμε πολιτικά.

Ως άτομα που έχουμε καθημερινή τριβή με το πανεπιστήμιο μας είναι ιδιαίτερα εμφανές ότι οι τακτικές αυτές αγκαλιάζουν την απόπειρα αποξένωσης και αποκοπής του πανεπιστημίου από την δυσβάσταχτη καθημερινότητα με το κυρίαρχο ερώτημα να είναι “πως συνδέεται μια συνέλευση στην σχολή με την εκάστοτε συγκυρία;” Η απάντηση που δίνουμε εμείς είναι ότι η καταστολή, οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, η ακρίβεια, η φτώχεια, οι αντεργατικοί νόμοι, η ασφυκτική ζωή έχουν την ίδια αφετηρία και δεν είναι άλλη από το κέρδος με κόστος ακόμα και την ίδια μας την ζωή. Δεν αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας μόνο ως φοιτητικά υποκείμενα αλλά ως μέλη της κοινωνικής βάσης που χρέος μας είναι να δρούμε συλλογικά ενάντια στην συνολική καταπίεση που μας ασκείται. Για αυτό και εμείς χτίζουμε αντιστάσεις πάλι στην ίδια λογική: συνελεύσεις, καταλήψεις, πορείες, συγκρούσεις με γνώμονα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.

Ακόμη, μεγάλη επίθεση δέχονται οι εκπαιδευτικοί, τους οποίους έρχεται να χτυπήσουν τα προαναφερθέντα νομοσχέδια. Οι αξιολογήσεις και τα πειθαρχικά είναι λίγα από τα ζητήματα που καλούνται να αντιμετωπίζουν, όταν οι ίδιοι απεργούν και διαδηλώνουν. Συγκεκριμένα είδαμε δασκάλες/ους και καθηγήτριες/ες να διώκονται με πειθαρχικά, λόγω της δημόσιας έκφρασης πιο “προοδευτικών” αντιλήψεων. Για παράδειγμα μια δασκάλα δημοτικού δέχτηκε εισβολή από αστυνομικό την ώρα του σχολείου για να της δοθεί κλήτευση σε πειθαρχική δίωξη λόγω της επιλογής της να απεργήσει.

Σχολεία, σχολές, νοσοκομεία, μέσα μαζικής μεταφοράς αν και πλήρως παρατημένα από τη κρατική μέριμνα, γίνονται σιγά σιγά εμπόρευμα και διαχειρίζονται από χρηματοδότες και επιχειρήσεις. Την πλήρη εμπορευματοποίηση της παιδείας σηματοδοτεί η ίδρυση των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων (ΔΗΜ.Ω.Σ), όπου θα αποκλείει μαθητές κατώτερης οικονομικής τάξης, οξύνοντας τις ανισότητες και τον ανταγωνισμό από μικρή ηλικία. Πλέον η γνώση μετατρέπεται σε εμπόρευμα και ευτελίζεται αξιακά με απώτερο σκοπό την αδρανοποίηση των συνειδήσεων.

Η παιδεία δεν είναι το μόνο κομμάτι της ζωής μας που έγκειται στην τροχιά των ιδιωτικοποιήσεων. Εδώ και πολλά χρόνια η δημόσια υγεία υποχρηματοδοτείται και ιδιωτικοποιείται με αποτέλεσμα το 2021 με την πανδημική κρίση να είναι ανήμπορη να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των πολλών, γεγονός που οδήγησε όσους δεν μπορούσαν να πληρώσουν για την περίθαλψη τους, να πεθαίνουν. Επίσης με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εδώ και κάποια χρόνια παρατηρούμε την ανημπορία των περισσότερων οικογενειών να ανταπεξέλθουν στην τρομακτική αύξηση της τιμής της ενέργειας. Όλα οδεύουν στην ιδιωτικοποίηση τους και κατ’ επέκταση στον έλεγχο τους από επενδυτές που δε θα λογοδοτούν σε κανέναν και για τίποτα. Αντιλαμβανόμαστε πλέον, ότι τους εαυτούς μας θα τους σώσουμε μονάχα εμείς. Δεν μας αναλογεί να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε εκλογές, παρά μονάχα στον κοινωνικό και ταξικό αγώνα και στις απαντήσεις που βάσει αυτού δίνουμε στον δρόμο.

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Στις 28/02 πραγματοποιήθηκαν σε κάθε άκρη της χώρας ιστορικές συγκεντρώσεις-πορείες-διαμαρτυρίες με αφορμή τα 2 χρόνια από την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, με τη κοινωνία σύσσωμη να συμμετέχει , θέλοντας να εκφράσει την οργή της και την ανάγκη για Δικαίωση. Παρά τη κυρίαρχη προσπάθεια τόσο των καθεστωτικών μέσων αλλά και της αστυνομίας να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα, μιλώντας για δήθεν συγκεγκεντρώσεις 100.000-180.000 ανθρώπων Θεσ/νίκη και Αθήνα, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά τη σημασία αυτής της μέρας. Διότι φάνηκε ότι χαράκτηκε ένας δρόμος αγώνα των καταπιεσμένων απέναντι στους δυνάστες τους. Ταυτόχρονα αναγνωρίζουμε ότι η μόνη προβοκατορολογία είναι αυτή των σκουπιδιών της ΕΛ.ΑΣ., των ΜΜΕ και όλων όσων πασχίζουν να φιμώσουν τις φωνές μας. Οτιδήποτε άλλο είναι απαντήσεις στο βίαιο κατασταλτικό σύστημα. Για άλλη μια φορά η στάση των μπάτσων ήταν η εξής: προληπτικες προσαγωγές, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις και έλεγχοι, χρήση χημικών ακόμα και πριν την έναρξη της πορείας, όχι μόνο μετά το πέρας της. Αλλά κανείς μας δε λυγίζει, ούτε οπισθοχωρεί αφού ξέρουμε ότι οι αγώνες μας είναι δίκαιοι και γι’ αυτό θα νικήσουν.

Όλα όσα ζούμε δεν είναι τυχαία, ούτε ευθύνεται κάποιο κακό ριζικό. Σε αυτόν κρατικοκαπιταλιστικό κόσμο, καμία ζωή δεν έχει μοίρα στον ήλιο. Όμως εμείς ξέρουμε ότι “έχουμε, τη δική μας μοίρα”. Και αυτή προκύπτει από τις επιθετικές, οργανωμένες, ριζοσπαστικές απαντήσεις που δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε στο δρόμο καθημερινά. Μέσω των καταλήψεων, που δίνουν υλική υπόσταση στον αγώνα ασκούμε πίεση προκειμένου να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν. Μέσω των γενικών συνελεύσεων και των απεργιών, μέσω των διαδηλώσεων θα συναντηθούμε με τους εργαζόμενους προκειμένου να διεκδικήσουμε ζωή με αξιοπρέπεια.

Δε μπορούμε να εμπιστευτούμε την αστική δικαιοσύνη που είναι καθαρά θεσμική και ταξική και παραπαίει μεταξύ ανελευθερίας και δολιοφθοράς. Δεν έχουμε αυταπάτες για το ότι όλοι όσοι είναι υπαίτιοι, δε θα καταδικαστούν ποτέ από ένα σύστημα που ελέγχουν οι ίδιοι. Ούτε μπορούμε να περιμένουμε ότι αν πέσει η κυβέρνηση θα υπάρξει κοινωνική αλλαγή, αφού όπως και να χρωματίζεται η εξουσία, δε παύει να είναι εξουσία και άρα βαθιά καταπιεστική, αυταρχική, δολοφονική. Ωστόσο, όπως δείχνει η ιστορία, η πραγματική αντίσταση είναι κοινωνική και ταξική και οι απαντήσεις δίνονται στο δρόμο. Παίρνουμε το παράδειγμα των φοιτητ(ρι)ών της Σερβίας που από τον Νοέμβριο έχουν καταλάβει τις σχολές τους και διαδηλώνουν δεκάδες χιλιάδες και υπό το πρίσμα αυτό να κινηθούμε και εμείς. Όπως στις 26 Ιανουαρίου και 28 Φλεβάρη, που πανελλαδικά 100δες χιλιάδες πλαισίωσαν τα καλέσματα συνεχίζουμε με απεργίες, συνελεύσεις, καταλήψεις σχολών και δομούμε τον δρόμο προς τη δικαιοσύνη. Μόνο με αγώνα.

Συμμετέχουμε στη πορεία της Παρασκευής στις 12:00 και στηρίζουμε το απογευματινό κάλεσμα, στις 19:00

ΣΦ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ

ΚΑΒΑΛΑ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Νέα συλλαλητήρια την Παρασκευή – Ανυποχώρητος αγώνας για να βάλει τη σφραγίδα του ο λαός! (SPOT)

Στο Σύνταγμα στις 7 μ.μ. – Στη Θεσσαλονίκη στις 7 μ.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου

Δεν καταλαγιάζει η λαϊκή οργή!

Τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες και τα Συνδικάτα διοργανώνουν νέα συλλαλητήρια την Παρασκευή σε όλη τη χώρα. Στην Αθήνα στις 7 μ.μ. στο Σύνταγμα και στη Θεσσαλονίκη την ίδια ώρα στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Στην Αθήνα τα Συνδικάτα καλούν σε προσυγκεντρώσεις. Συγκεκριμένα:

Στις 6 μ.μ. Αμαλίας και Όθωνος καλούν η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Φαρμάκου Αττικής.
Στις 6 μ.μ. Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου καλεί ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ «Γ. Σεφέρης».
Στις 6 μ.μ. στο Σύνταγμα καλεί το Εργατικό Κέντρο Πειραιά.
Στις 6 μ.μ. στην αρχή της Ερμού καλεί η Ένωση Λογιστών Ελεγκτών
Στις 6 μ.μ. Αμαλίας και Όθωνος (Στάση Τραμ) καλεί το Κλαδικό Συνδικάτο Ενέργειας
Στις 6 μ.μ. στην συμβολή Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου καλεί το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου – Αν. Αττικης. Αναχώρηση πούλμαν από: Λαύριο στις 4.30 μ.μ. (ΟΤΕ), Κερατέα στις 4.45 μ.μ. (Αγ. Δημήτρης), Καλύβια στις 5 μ.μ. (Δημαρχείο), Μαρκόπουλο στις 5.10 μ.μ. (Φανάρι Νεκροταφείου).
Στις 6.30 μ.μ. στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια καλεί το Συνδικάτο Εργαζομένων Επισιτισμού – Ξενοδοχείων – Τουρισμού Ν. Αττικής.
Στις 6.30 στο συντριβάνι στην πλ. Συντάγματος τα σωματεία υγειονομικών.

Σε μαζική συμμετοχή καλεί το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, η ΟΒΣΑ, ενώ η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής καλεί στις 6.30 μ.μ. Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου. Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής απευθύνει επίσης η ΟΓΕ, η προσυγκέντρωση της οποίας έχει οριστεί Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου. Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνει και η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ).

Τα Συνδικάτα κάνουν πράξη αυτό που είχαν υποσχεθεί από την πρώτη στιγμή: Να φτάσουν τον αγώνα μέχρι το τέρμα, το έγκλημα στα Τέμπη να μην συγκαλυφθεί, να πληρώσουν όσοι έχουν ποινικές και πολιτικές ευθύνες, να μην ξαναζήσουμε άλλα Τέμπη.

«Ποτάμια οργής, ελπίδα και οξυγόνο, το δίκιο θα κριθεί με το λαό στο δρόμο!» διατρανώνουν.

Στην Θεσσαλονίκη, τα εργατικά σωματεία προχωρούν σε νέο συλλαλητήριο την Παρασκευή 7 Μάρτη, στις 7 μ.μ., στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Τα συλλαλητήρια που έχουν ήδη ανακοινωθεί θα γίνουν: