Αναδημοσιεύουμε το κείμενο της παρέμβασης φοιτητών/τριών στο ΔΙΠΑΕ. Μεταξύ άλλων, υπογραμμίζουν τη σημασία της κοινωνικοπολιτικής ζωής στο αποκεντρωμένο ίδρυμα ΔΙΠΑΕ στη Σίνδο.
ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
“2 χρόνια έχουν περάσει από τη δολοφονία 57 τουλάχιστον ανθρώπων στα Τέμπη, ενός εγκλήματος που συμπυκνώνει ολόκληρη την πραγματικότητα του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που βιώνουμε. Σε αυτά τα δύο χρόνια, βλέπουμε τους ηθικούς αυτουργούς του εκγλήματος να ανεβαίνουν ολοένα και σε υψηλότερες θέσεις εξουσίας, να χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και να καταστέλλουν με λύσσα όσα άτομα αγωνίζονται για την απονομή πραγματικής δικαιοσύνης. Παράλληλα, όλο το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την 28η Φλεβάρη του 2023 μέχρι και σήμερα, το κράτος κάνει ό,τι περνά από το χέρι του προκειμένου να συγκαλύψει το έγκλημα με πλαστά αποδεικτικά στοιχεία, εκφοβισμούς και απειλές και το μπάζωμα του σημείου της σύγκρουσης των δύο τρένων, που σημαίνει -κατ’επέκτεση- το μπάζωμα των ίδιων των αποδεικτικών στοιχείων.
Το έγκλημα στα Τέμπη δεν είναι τίποτα άλλο παρά αποτέλεσμα της συνεχούς αδηφαγίας κράτους και κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη, στο βωμό των οποίων θυσιάζουν χιλιάδες ζωές καθημερινά. Εξάλλου αυτό φαίνεται σε καθημερινή βάση, με την κατάρρευση των δημόσιων, δωρεάν υποδομών -είτε πρόκειται για την παιδεία, την υγεία, το νερό, είτε πρόκειται για τις ίδιες τις μεταφορές- και την επακόλουθη ιδιωτικοποίηση τους. Για την άμεση και άψογη εξυπηρέτηση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος, τα πιο πιστά τσιράκια του δεν διστάζουν να υποβάλλουν την κοινωνική βάση στη συνεχόμενη εξαθλίωση και την ανέχεια σε ένα πλαίσιο πλήρους υποβάθμισης της ανθρώπινης ζωής.
Μέσα σε όλη αυτή την συνθήκη, υπήρξε ένα μεγαλειώδες γεγονός που μας προκάλεσε τρομερή έκπληξη. Αναφερόμαστε φυσικά στην απεργία της 28/2, δυο χρονιά μετά το δολοφονικό δρομολόγιο. Χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας σε κλίμα θλίψης και οργής απέναντι στο κράτος, αγανακτισμένοι από τη θεσμική ασυδοσία. Αυτή η μέρα ήρθε για να αναδείξει πως όταν οι συνθήκες είναι κρίσιμες, η κοινωνία θα χρησιμοποιήσει τα αντανακλαστικά της και θα εναντιωθεί.
Η παρουσία στο δρόμο όμως χρειάζεται έκφραση της οργής για να είναι επικίνδυνη προς την εξουσία και όχι αποπολιτικοποίηση και πιστή στην ψευδαίσθηση της εθνικής ενότητας. Πρέπει να αντιληφθούμε πως Το έγκλημα στα Τέμπη δεν αποτελεί ένα τυχαίο μεμονωμένο περιστατικό αλλά είναι αποτέλεσμα τόσο χρονιών πολίτικων της εξουσίας όσο και της καπιταλιστικής λογικής , υποτιμώντας τις ζωές μας συνεχώς και καθιστώντας μας αναλώσιμα στο όνομα της κερδοφορίας. Η ενοποίηση με βάση το έθνος οδηγεί σε μείωση των διεκδικήσεων μας , αποπροσανατολίζει από τις πραγματικές μας καταπιέσεις(φυλετικές , έμφυλες, ταξικές κλπ), μειώνει την ανάδυση πολίτικων και κοινωνικών οραμάτων και σαμποτάρει τις πολίτικες συγκρούσεις χαρακτηρίζοντας τες ως ‘προβοκάτσια από την αστυνομία’ και ασέβεια προς τον ειρηνικό θρήνο.
Η προβοκατορολογια αποτελεί το κλασικό αφήγημα που προωθείται από τα συστημικά ΜΜΕ και Κόμματα, και μόνο στην διατήρηση του status quo βοηθάει καθώς αποδέχεται το μονοπώλιο της βίας από το κράτος και εκμηδενίζει την κοινωνική αντιβια. Ας μην αναπαράγουμε αυτή τη λογική.
Το σύνθημα ‘Δεν έχω οξυγόνο’ ξέσπασε ως ανάδειξη του βιώματος των θυμάτων αλλά ταυτόχρονα εκφράζει όλες εκείνες τις καταπιέσεις που δεχόμαστε βιώνοντας σε αυτή πραγματικότητα συστήματος και κράτους, μη αφήνοντας μας χώρο να αναπνεύσουμε, καθώς οι ζωές μας κοστολογούνται βάσει της κατηγορίας που μας κατατάσσουν με σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους
Οι κοινωνικοί αγώνες συναντιούνται, δημιουργούνται και ζυμώνονται μέσα στους Πανεπιστήμια, γίνονται Κύματα έτοιμα να πέσουν πάνω τους, και αυτό ακριβώς είναι που κάνει την εξουσία να φοβάται. Ας πάρουμε παράδειγμα το κίνημα που ξέσπασε στην όχι και τόσο μακρινή Σερβία με αφορμή την πτώση της στέγης σε σιδηροδρομικό σταθμό στη Νοβι Σαντ που προκάλεσε το θάνατο 15 ανθρώπων.
ΝΑ ΣΠΆΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΈΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΠΑΕ
ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΘΟΣ ΕΘΝΙΚΟ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ
*Φωτογραφίες από την σημερινή παρέμβαση στο campus με αφορμή την εκδήλωση μνήμης της Μάρθης Ψαροπούλου που πραγματοποιήθηκε στο ΔΙΠΑΕ Σίνδου σήμερα με τη συμμετοχή της Μ. Καρυστιανού
Πρωτοβουλια φοιτητ(ρι)ών ΔΙΠΑΕ”
