ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ
[Πανό στη φοιτητική πορεία 24/3 κατά την επέτειο της έναρξης των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών το ’99 – ΦΩΤΟ Α.Τ.]
Στην επέτειο της έναρξης των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στην (τότε) Γιουγκσολαβία (σήμερα Σερβία) το 1999 χιλιάδες πολίτες του Βελιγραδίου με πρώτους τους φοιτητές που εδώ και 4 μήνες αγωνίζονται εναντίον του καθεστώτος Βούτσιτς, πραγματοποίησαν πορεία στο κέντρο της πόλης και συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στο κτιριακό συγκρότημα του Γιουγκοσλαβικού Επιτελείου Στρατού και του Υπουργείου Άμυνας (Generalštab), που ο σέρβος πρόεδρος δίνει στον γαμπρό του Τραμπ, Τζάρεντ Κουσνέρ (Affinity Partners investment firm), για δημιουργία ενός υπερπολυτελούς συγκροτήματος εμπορικών δραστηριοτήτων.
Χαρακτηριστικό ήταν το πανό των φοιτητών που έκαναν πορεία από τις κατειλημμένες πανεπιστημιακές σχολές του Βελιγραδίου στο κέντρο της πόλης έως το βομβαρδισμένο κτίριο του στρατηγείου: Κατακτητές του ΝΑΤΟ έξω από την Σερβία. Η κίνηση του προέδρου της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτιστς εκτιμάται ως μία ακόμη ενέργεια παραχώρησης δημόσιων περιουσιακών στοιχείων σε ξένους επιχειρηματικούς ομίλους προς υποστήριξη από τις κυβερνήσεις τους, όπως είδαμε με τόσα άλλα προς χώρες της ΕΕ, τις ΗΠΑ, την Ρωσία καιτην Κίνα. Το ίδιο επιχείρησε και με το μεγάλο σχέδιο της εξόρυξης λιθίου στην κεντρική Σερβία, αλλά οι μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών ανέστειλαν τα σχέδια.
Εκείνη η ριζοσπαστικοποίηση αγροτικών στρωμάτων έφερε και τη σύνδεση-υποστήριξη του αγώνα των φοιτητών και στη συνέχεια των εκπαιδευτικών, οι οποίοι είχαν αρχίσει τις κινητοποιήσεις για τις περικοπές στην παιδεία. Η πτώση του στεγάστρου του σιδηροδρομικού σταθμού στο Νόβι Σαντ που σκότωσε 16 ανθρώπους (χθες προστέθηκε ο τελευταίος) αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που προκάλεσε τον ξεσηκωμό ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Αυτών που ξεχύθηκαν σε διάφορες σερβικές πόλεις, από το Νόβι Σαντ και το Κραγκούγεβατς έως τη Νις και το Βελιγράδι το Σάββατο 15/3 [όπου το infolibre συμμετέιχε, κάλυψε και μετέδωσε -δείτε τα σχετικά δημοσιεύματα παρακάτω].
“Θα πρέπει να παραμείνει ως μαρτυρία της επιδρομής του ΝΑΤΟ”, έλεγαν οι φοιτητές. Πλήθος παραγόντων έχουν διαμαρτυρηθεί γι αυτήν την απόφαση της σερβικής κυβέρνησης, ενώσεις αρχιτεκτόνων, μηχανικών, κοινωνίας των πολιτών, πολιτικές οργανώσεις και διεθνείς πολιτιστικοί φορείς. Αναφέρονται μεν στην διατήρηση ενός κτιριακού συγκροτήματος του αρχιτεκτονικού μοντερνισμού, αλλά κυρίως ότι αποτελεί ένα προς διατήρηση σύμβολο της πρόσφατης και δη αιματηρής ιστορίας της Σερβίας.
*Εκείνη την πρώτη μέρα του πολέμου 24 Μαρτίου 1999 παίρναμε το δρόμο προς Βελίγράδι, μεταδίδοντας τους βομβαρδισμούς των ΝΑΤΟϊκών επί 78 μέρες. Μιά ιμπεριαλιστική επέμβαση των δυτικών μέσα σε μία χώρα της κεντρικής Ευρώπης. προς απόσπαση του Κοσόβου και δημιουργία της μεγαλύτερης αμερικανικής βάσης και προτεκτοράτου στην Ευρώπη. Ό,τι απέμεινε από τις εθνικιστικές συγκρούσεις και τον γιουγκσλαβικό κατακερματισμό το αποτέλειωσε το ΝΑΤΟ. Μιά ολοκληρωτική καταστροφή της κοινωνικοπαραγωγικής βάσης της δυσπροσάρμοστης στη νέα τάξη πραγμάτων πρώην ενιαίας Γιουγοσλαβίας. Να σημειωθεί ότι εκείνος ο πόλεμος δεν διεξήχθη “σώμα-με-σώμα” επί του πεδίου αλλά με την εκτόξευση πυραύλων από απόσταση (βάσεις ή πλοία) κατά στόχων στη σερβική επικράτεια. Τότε πρωτοβγήκε και ο χαρακτηρισμός ενός… λάθους χτυπήματος πολιτικού στόχου ως “παράπλευση απώλεια”, καίτοι όλα ήταν στοχευμένα, αλλά και ο όρος “ανθρωπιστικός πόλεμος”!
ΜΠ
ΒΙΝΤΕΟ Ελ.Μπ.
>Πορεία φοιτητών στο Βελιγράδι προς το βομβαρδισμένο από το ΝΑΤΟ κτίριο του Γενικού Επιτελείου, κατά την επέτειο της έναρξης του πολέμου 24/3/1999
>Το καμπ διαμαρτυρίας των φοιτητών στο κέντρο του Βελιγραδίου στο πάρκο δίπλα στη Βουλή
Το μεγαλειώδες συλλαλητήριο στο Βελιγράδι απαρχή πορείας αλλαγών από τα κάτω
Η πορεία της κλιμάκωσης των διαμαρτυριών και των φοιτητικών κινητοποιήσεων στη Σερβία
