11η Ιούνη ημέρα μνήμης, αγώνα, αλληλεγγύης
Αφορμή για την καθιέρωση της 11ης Ιουνίου στάθηκε η επιβολή 22ετής ποινής στον Jeff Luers για τον εμπρησμό οχημάτων στο Όρεγκον ως ένδειξη αντίστασης και διαμαρτυρίας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Από τότε και 
έπειτα η μέρα αυτή αποτελεί Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης σε Κατηγορούμενους/ες για οικοτρομοκρατικές δράσεις και σε Αναρχικούς/ες με μακροχρόνιες ποινές. Η καταδίκη του Jeff Luers άνοιξε τον δρόμο για την επιβολή μακροχρόνιων ποινών και σε άλλους αγωνιστές για υποθέσεις με παρόμοιες κατηγορίες, με κάποιους όπως τον Marius Mason να βρίσκεται κρατούμενος από το 2009 μέχρι και σήμερα εκτίοντας ποινή 22 χρόνων.
Δομικό στοιχείο του κράτους είναι ο καπιταλισμός, με βασικό χαρακτηριστικό αυτού να αποτελεί η εκμετάλλευση των πάντνων στον βωμό της “ανάπτυξης”. Για τον καπιταλισμό τα πάντα είναι ένα προϊόν και η αξία των ζώων, των ανθρώπων και της γης είναι τόση, όσο το κέρδος που μπορεί να αποφέρει η εκμετάλλευση τους μέσω της καταπάτησης κάθε ελευθερίας. Από τα εργαστήρια φαρμακοβιομηχανιών, τη βιομηχανία κρέατος και γούνας μέχρι τη χρησιμοποίησή τους ως ψυχαγωγικό μέσο σε ζωολογικούς κήπους και τσίρκο, η ύπαρξη των ζώων εξυπηρετεί την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Η φύση γίνεται αντιληπτή μόνο ως πηγή οικονομικών πόρων και έτσι λεηλατείται με αμέτρητους τρόπους με κάποιους από αυτούς να είναι οι αποψιλώσεις δασών, οι εξορύξεις, οι μολύνσεις από μεγάλες βιομηχανίες. Τέλος, οι
άνθρωποι που βρίσκονται στο ταξικό και κοινωνικό περιθώριο δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από αναλώσιμα χέρια στην γραμμή παραγωγής. Όσοι από αυτούς θεωρούνται από το κράτος, τον καπιταλισμό και τα κυρίαρχα αφηγήματα ως αντιδραστικοί, επιζήμιοι και εχθρικοί καταλήγουν έγκλειστοι στα κολαστήρια του, τις φυλακές.
Απέναντι στο οικοδόμημα της κυριαρχίας κάποιοι επιλέγουν να ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο από αυτόν της υποταγής και της απάθειας, επιλέγουν να αντισταθούν και να δράσουν. Ο δρόμος του αγώνα είναι δύσβατος αλλά όχι άβατος. Για αυτούς που έπεσαν μαχόμενοι, για όλες εκείνες που ορθώνουν ανάστημα ενάντια στη σαθρότητα αυτού του κόσμου, για τα έγκλειστα συντρόφια μας που δεν παραιτήθηκαν και δεν υποτάχθηκαν, έχουμε ευθύνη να υπενθυμίζουμε με όλα τα μέσα πως ο αγώνας μας συνεχίζεται. Γι’ αυτό φροντίζουμε να στεκόμαστε δίπλα σε όσες στερούνται την ατομική τους ελευθερία για τα ιδανικά που υπερασπιζόμαστε. Η στήριξη των πολιτικών κρατουμένων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αγώνα για έναν κόσμο με θεμέλια την ελευθερία, την αλληλεγγύη, την ισότητα απέναντι σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο και την λεηλασία του φυσικού κόσμου.
Στεκόμαστε δίπλα σε όσους κρατούνται αιχμάλωτοι στα κολαστήρια όλης της γης κάθε μέρα, έχοντας στις καρδιές μας συνειδητά την αντίσταση και την στήριξη όσων αγωνίζονται για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ…
…ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών
Κάλεσμα στήριξης της συγκέντρωσης για τη Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης σε κρατούμενους/ες με μακροχρόνιες ποινές
Τετάρτη 11 Ιουνίου στις 19:00 στην πλατεία Αγίας Σοφίας
Ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό και σωφρονισμό – αλληλεγγύη στους/στις πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο αναμφίβολης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, κατά την οποία η κοινωνική βάση εξαθλιώνεται καθημερινά, με τη θανατοπολιτική του κράτους πολλές φορές να οδηγεί στην παραλίγο εξόντωσή της. Σε αυτή τη δυσχερή συνθήκη, πρώτο μέλημα της κυριαρχίας είναι να προσπαθήσει να απαξιώσει ακόμη περισσότερο την ανθρώπινη ζωή, ιεραρχώντας την καταστολή ψηλά στην πολιτική της ατζέντα. Έτσι, γεμίζει τα αστικά κέντρα με κάθε λογής μπάτσους, προάγει τον συνεχόμενο έλεγχο των πολιτών, εκκενώνει καταλήψεις και κέντρα αγώνα, χτυπάει με μανία οποιονδήποτε αντιστέκεται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που με τόση μεθόδευση επιβάλλει, διαλύει πορείες και συγκεντρώσεις, προσαγάγει κόσμο στον σωρό, συλλαμβάνει αγωνιστές και αγωνίστριες, και ενίοτε τους φυλακίζει.
Αποκορύφωμα της σκληρής κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους αποτελεί ο νέος ποινικός κώδικας που ψηφίστηκε πέρσι, ο οποίος αναβαθμίζει το οπλοστάσιο της εξουσίας με την τροποποίηση πάνω από 100 άρθρων του ΠΚ σε μια σαφώς πιο αυστηρή, πιο συντηρητική και πιο τιμωρητική κατεύθυνση. Αυτή η τροποποίηση αποτελεί τον τρόπο της εξουσίας να παραπλανά πως με τις αυστηρότερες ποινές θα καταπολεμήσει το έγκλημα χαϊδεύοντας τα αυτιά των υποστηρικτών της, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί τον τρόπο να περιθωριοποιείται περισσότερο η κοινωνική βάση, οι αγωνιστές, οι μετανάστριες, τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας. Και αυτό διότι, αν συνέβαινε το αντίθετο και οι τροποποιήσεις ίσχυαν για όλους, δεν θα κυκλοφορούσαν ελεύθεροι οι (παιδο)βιαστές, γυναικοκτόνοι, οι μπάτσοι δολοφόνοι Ρομά, οι υπεύθυνοι του εγκλήματος των Τεμπών, οι μαφίες του τόπου και όσοι άλλοι συμβάλλουν με τον δικό τους τρόπο στην ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους.
Όπως πάντα, έτσι και τώρα, η εξουσία επιλέγει με κάθε μέσο και κόστος να ποινικοποιήσει την πολιτική δράση και τους αγώνες. Τιμωρεί με σκληρότητα αγωνιστές και αγωνίστριες, καταδικάζει εκδικητικά σε φυλάκιση κόσμο που παλεύει για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης, ενώ ταυτόχρονα εστιάζει στην πολιτική, σωματική, ψυχολογική και οικονομική εξόντωσή τους. Αυτό γίνεται φανερό με τα δεκάδες δικαστήρια που παίρνουν αναβολές με μιλημένο τρόπο κρατώντας τις αγωνίστριες σε ένα καθεστώς ομηρίας με υποθέσεις να μαζεύονται και με το οικονομικό βάρος να βαραίνει τις ίδιες και το αγωνιστικό κίνημα.
Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση των Αμπελοκήπων, στην οποία, μετά την έκρηξη στο διαμέρισμα και τον θάνατο του Κ. Ξυμητήρη, συνέλαβε και προφυλάκισε 4 αγωνιστές/τριες, μερικούς από αυτούς με λειψά και επινοημένα αποδεικτικά στοιχεία, παράτεινε ακόμη ένα εξάμηνο αυτήν την προφυλάκιση, ενώ
βασάνισε την Μαριάννα Μ., βαριά πολυτραυματία της έκρηξης μη παρέχοντας της την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η κράτηση του Ν. Ρωμανού στις φυλακές με μοναδικό κριτήριο τα αποτυπώματα σε μια σακούλα φανερώνει την εκδικητικότητα του κράτους αλλά και τη φανερή του ενόχληση απέναντι στη δύναμη όσων ακόμη στέκονται όρθιοι μετά από χτυπήματα.
Μέσα στα σύγχρονα κολαστήρια των φυλακών, οι ζωές των κρατούμενων φαίνεται να μην έχουν καμία αξία, καταπατώνται θεμελιώδη δικαιώματα και βασικές ανάγκες τους, ενώ πολύ συχνά εκτίθενται σε άμεσο κίνδυνο, όπως φανερά έδειξε η περίοδος της πανδημίας του Covid-19, όταν κρατούμενοι στιβάζονταν κατά δεκάδες σε κελιά που προορίζονται για λίγους ανθρώπους, με ελάχιστη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μικρή προστασία απέναντι στην υγειονομική κρίση.
Ενάντια στην θανατοπολιτική του κράτους, που καταστέλλει τους αγώνες μας, απαξιώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και υπόσταση και στερεί την ελευθερία μας, ως αναρχικοί/ες
οφείλουμε να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να συλλογικοποιηθούμε και να οργανωθούμε από
τα κάτω, και με πρόταγμά μας την αλληλεγγύη να παλέψουμε ενάντια σε κυριαρχία και
κεφάλαιο που καθημερινά μας φέρνουν ολοένα και πιο κοντά στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Να σταθούμε δίπλα στους/ις πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες που εκδικητικά βρίσκονται μέσα στα κελιά και να αγωνιστούμε για μια κοινωνία όπου θα είμαστε όλοι πραγματικά ελεύθεροι, μια κοινωνία ισότητας και αληθινής δικαιοσύνης, χωρίς καταπιεστές και καταπιεσμένους. Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ/ΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ
Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό
