Εν όψει της 8ης Μάρτη, αναδημοσιεύουμε το κείμενο-κάλεσμα από την παρέμβαση της αντιπατριαχικής ομάδας Μαρμάγκα, καθώς και σχετικές εικόνες
“Σήμερα το πρωί πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην περιοχή της Νεάπολης στη Θεσσαλονίκη, ενόψει την 8 Μάρτη και την ανάδειξη των αντιπατριαρχικών αγώνων. Μοιράσαμε κείμενα, κολλήσαμε αφίσες και πετάξαμε τρικάκια.
Το κείμενο και το κάλεσμα στην πορεία του Σαββάτου:
Για όλα τα επιζώντα της έμφυλης βίας, τις εργάτριες, τα ανώμαλα, τις δολοφονημένες, τους έγκλειστους… Η οργή μας να γίνει ο τάφος Ελλήνων λεβεντών, αφεντικών και πατριαρχικών θεσμών!
Η 8η Μάρτη ως θεσμοποιημένη «ημέρα των γυναικών» έχει εδώ και αρκετές δεκαετίες εκφυλιστεί σε μια καταναλωτική και συναισθηματική γιορτή όπου ευκαιριακά το κράτος, εταιρίες και οι άνδρες εκφράζουν τον υποτιθέμενο θαυμασμό τους για τις (cis) γυναίκες. Λησμονόνται οι μαζικοί ταξικοί εργατικοί αγώνες των κλωστοϋφαντουργών της Νέας Υόρκης του περασμένου αιώνα και επιβάλλονται όροι που μας ωθούν να υπάρξουμε ως καταναλωτικά όντα που οφείλουμε να ευγνωμονούμε το κράτος και τους άνδρες για όσα εμείς κατακτήσαμε αγωνιζόμενες.
Βλέπουμε σε αυτή την ημέρα μια ακόμα ευκαιρία να αναδείξουμε τις πατριαρχικές επιβολές όπως εμείς και άλλα καταπιεσμένα υποκείμενα τις βιώνουμε καθημερινά και να δώσουμε ορατότητα σε όλες τις εκφάνσεις και τις συνδέσεις τους. Η θεσμικά κατοχυρωμένη ισότητα δεν επηρεάζει την καθημερινά βιωμένη έμφυλη καταπίεση, αφού η τελευταία είναι διάχυτη σε όλα τα πεδία της ζωής και διαπερνά τις σχέσεις μας. Από το συνηθισμένο «ψιτ ψιτ» στο δρόμο, τα ανεπιθυμήτα και επιβαλλόμενα αγγίγματα στα σώματά μας, τις απολύσεις σε έγκυες συναδέλφους μέχρι τη μαστροπεία και τις γυναικοκτονίες υπάρχει ένας κοινός συνδετικός κρίκος που ονομάζεται πατριαρχία.
Η υποτίμηση και η σωματική βία εντός μίας σχέσης, η αποσιώπηση των βιωμάτων μια θηλυκότητας από τον κύκλο της (τί θα πεί η γειτονιά;), σεξουαλικές παρενοχλήσεις στο δρόμο και στον εργασιακό χώρο, ενοχοποίηση της οποιαδήποτε σεξουαλικοτητας μας, τα «τράβα στην κουζίνα σου», τα «πώς ντυθηκες έτσι;» είναι λίγα από τα παραδείγματα που αναδεικνύουν το πόσο βαθιά ριζωμένες είναι οι πατριαρχικές αντιλήψεις στον τρόπο που εκφραζόμαστε και κοινωνικοποιούμαστε. Ζούμε υπό ένα καθεστώς μόνιμου ανδρικού πανοπτικού που θέλει να έχει πλήρη έλεγχο στα σώματά μας κι οφείλουμε να πειθαρχούμε βάσει αυτού. Συνάμα, οτιδήποτε παρεκκλίνει από τα στενά έτερο-πατριαρχικά στεγανά καταπολεμάται ως μολυσματικό και ανώμαλο που έρχεται να βλάψει τον μάτσο ελληνικό εθνοκορμό. Η βία, η καταστολή κι η αποδοκιμασία με την οποία αντιμετωπίζονται τρανσ, γκέι, κουήρ άτομα όταν κυκλοφορούν όπως γουστάρουν στο δημόσιο χώρο και με όποια σεξουαλική ταυτότητα τα εκφράζει, αντανακλά τον συντηρητισμό και την ομο/τρανσφοβία που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία όσο απελευθερωμένη και συμπεριληπτική κι αν διατυμπανίζει πως είναι.
Δε νοείται αντιπατριαρχικός αγώνας χωρίς την αμφισβήτηση του διπόλου του φύλου και της περιχαράκωσης της σεξουαλικότητας στις ετεροκανονικές νόρμες που μας επιβάλλουν. Η ταυτότητα της «γυναίκας» δεν χωράει όλα τα υποκείμενα που βάλλονται από την πατριαρχία. Έτσι, μέσα στη διάχυτη ομοτρανσφοβία και ρατσισμό έγινε πριν από έναν χρόνο μία μαζική φασιστική επίθεση από 150 άτομα μικρής ηλικίας προς 2 κουίρια που περπατούσαν στο κέντρο της πόλης, στην Αριστοτέλους, τα οποία εν τέλει βοηθήθηκαν από εργαζόμενους σε μαγαζί της περιοχής. Την απάντηση έδωσε κι αγανακτισμένος κόσμος την επόμενη μέρα όταν χιλιάδες κουήρια κι αντιφασίστριες κατέλαβαν την πλατεία αριστοτέλους κι έκαναν πορεία στην παραλιακή κόντρα στον φασιστικό ρατσιστικό οχετό, προβάλλοντας τα αντιτρανσφοβικά χαρακτηριστικά τους.
Όσον αφορά το κράτος και τη θεσμική βία λίγο πολύ όλα μας μπορούμε να αντιληφθούμε την πατριαρχική τους φύση. Η αθώωση βιαστών και γυναικοκτόνων,το ξέπλυμα κυκλωμάτων trafficking, οι βιασμοί μεταναστριών σε σύνορα και ΑΤ, το κυνήγι σεξεργατριών, οι νομικές δυσκολίες αναγνώρισης φύλου σε τρανς άτομα είναι λίγα από τα παραδείγματα που καταδεικνύουν τις σάπιες αξίες και τις πάγιες πολιτικές του συστήματος που εφαρμόζονται σε όσων οι ζωές τους περιττεύουν για την βάρβαρη πατριαρχική κανονικότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο βίας που αναδείχθηκε τον τελευταίο καιρό ήταν κι αυτή με τα κυκλώματα μαστροπείας του Κολωνού και της Ηλιούπολης. Η σεξουαλικοποιήμενη βία των 2 επιζωσών διαφάνηκε στις δικαστικές αίθουσες με κουνήματα δαχτύλων και ολοκληρωτική μετακύληση ευθυνών στις ίδιες από τους κατηγορούμενους και την υπεράσπισή τους. Συγκεκριμένα εντός της βουλής αποκαλύφθηκε η κατοικία της επιζώσας του Κολωνού από την πρώην υφυπουργό παιδείας, Δόμνα Μιχαηλίδου, και παράλληλα ο ζόφος συνεχίστηκε με τον τραμπουκισμό της 12χρονης από (παρα)κρατικούς, καθώς και με τον σχολιασμό για τον περίγυρο των 2 θηλυκοτήτων και την προσωπική τους ζωή. Στις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν το κύκλωμα της Ηλιούπολης ο πρωτόδικα καταδικασμενος βιαστής, μαστροπός και μπάτσος Μπουγιούκος επέστρεψε στην υπηρεσία χαρακτηρίζοντας τα γεγονότα ως «μια πονεμένη ιστορία που θέλει να αφήσει πίσω του», φανερώνοντας έτσι έκδηλα τί σημαίνει αστική δικαιοσύνη. Τα κέρδη του κεφαλαίου ρέουν πάνω στα σώματά μας και απορρέουν από τη χρήση αυτού ως μέσου παραγωγής. Δεν υφίσταται στην προκειμένη η ψευδαίσθηση της συναίνεσης της εργασιακής δύναμης με αντάλλαγμα τη χρηματική ανταμοιβή.
Η άρρηκτη σχέση κράτους-παρακράτους διαφαίνεται ξεκάθαρα στην υπόθεση της Greek Mafia και στον πρωτεύοντα ρόλο της στα κυκλώματα trafficking στον Κολωνό και στην Ηλιούπολη και το επονομαζόμενο “Amaryllis”. Δεν πρόκειται, φυσικά, για έναν μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς, αλλά ακριβώς για την πραγματική όψη του πώς για το κεφάλαιο όλα είναι εμπορεύματα, ακόμη και οι ίδιες οι ζωές μας. Μπάτσοι, δικαστές, λογιστές, στρατηγοί, πολιτικοί δημοσιογράφοι και το συνάφι τους, “καλά” και “κακά” παιδιά της νύχτας στελεχώνουν το κύκλωμα και φροντίζουν να το συντηρούν και να συμμετέχουν στον αδιάκοπο κύκλο της κακοποίησης.
Οι ζωές μας μεσα στη σύγχρονη πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί από κράτη-πατριαρχία-καπιταλισμό εκμηδενίζονται ακατάπαυστα. Στην περίπτωση των Παλαιστινίων αυτό έρχεται στο φως με τη συνεχή επίθεση, την ανελέητη καταστροφή του τόπου τους και την ασταμάτητη αφαίρεση των ζωών τους. Τα δυτικά μέσα έχουν δικαιολογήσει και ξεπλύνει τη γενοκτονική στάση του κράτους του Ισραηλ (και τη δική τους) μέσω νεοφιλέλευθερης μιντιακής προπαγάνδας, το Ισραήλ ως κοιτίδα δημοκρατίας στη λεγόμενη «Μέση Ανατολή» σε αντιδιαστολή με τον υποτιθέμενο αραβικό σκοταδισμό των Παλαιστινίων, με τη δωρεά πολεμικού εξοπλισμού που δίνει τέλος στις ζωές των Παλαιστινίων και βεβαίως οι ανακοινώσεις του ίδιου του «πλανητάρχη» για τον εκτοπισμό του πληθυσμού της Γάζας και τη μετατροπή της σε τουριστικό θέρετρο.
Σε αυτη την πραγματικότητα που δημιουργούν τα κέρδη πολιτικών και των εκάστοτε εταιρειών-γιγάντων (πολεμική βιομηχανία, εκμετάλλευση πρώτων υλών της παλαιστινιακής γης κλπ), όπου παρόλο που οι παλαιστινιακές ζωές δεν αξίζουν μία, άνθισαν μαζικά κινήματα αλληλεγγύης στα πανεπιστήμια της Δύσης και στους δρόμους των μητροπόλεων, σε στήριξη με τον αντιστασιακό παλαιστινιακό αγώνα σε όλες τις μορφές του. Έγινε αντιληπτό πως οι διαχωρισμοί μεταξύ των πληθυσμών της Δύσης και της Παλαιστίνης είναι επίπλαστοι και κατασκευασμένοι από τους ίδιους θεσμούς και από τα ίδια πρόσωπα που επωφελούνται με την καταπίεση, την φτωχοποίηση μέχρι και τη στέρηση των δικών μας ζωών στο βωμό του κέρδους για λίγους και εκλεκτούς.
Η αφομοίωση δρα ως καταλύτης της μνήμης και αποπροσανατολίζει τόσο την κοινή γνώμη όσο και τα κινήματα τα ίδια. Ειδικά στο παρόν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ατζέντες έχουν συμπεριλάβει ως ένα μεγάλο μέρος των τακτικών τους το “ροζ” ξέπλυμα της εξαθλίωσης, των δολοφονιών , των γενοκτονιών. Η τακτική αυτή συγκάλυψης έγινε ολοφάνερη από το παράδειγμα του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ.Το κλίμα που χτίστηκε υπερ του απο τα δυτικά μέσα, βασίστηκε κυρίως στην δημιουργία ενός προοδευτικού και φιλοφεμινιστικού του προφίλ, επενδύοντας παράλληλα και στη δημιουργία ενός παγίου ρατσιστικού διπόλου μεταξύ ένος “πολιτισμένου” και ενός “απολίτιστου” λαού. Όλη αυτή η προπαγάνδα διαδόθηκε από δημοσιογραφικά μεσα, και πολιτικούς Δυτικών χωρών και λειτούργησε συγκαλυπτικά προς μια γενοκτονία.
Απέναντι σε κάθε μηχανισμό που θέλει να σιωπήσουμε και να συναινέσουμε βλέποντας να εκτυλίσσεται μια γενοκτονία, τασσόμαστε με τις αντιστεκόμενες, με τους εκτοπισμένους και τα κολασμένα αυτής της γης. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε παλαιστίνιο/α που αντιστέκεται με κάθε μέσο που διαθέτει, από τα μικρά παιδιά που πετάνε πέτρες στο τείχος και κάθε άτομο που βάζει το σώμα του ανάχωμα στον αφανισμό, που ζει καθημερινά με τον φόβο του βομβαρδισμού ή του διωγμού του. Για όλα τα καταπιεσμένα αυτού του κόσμου, για όλους αυτούς που ζουν καθημερινά τη βία αυτού του συστήματος, οι αγώνες μας οφείλουν να είναι πολύμορφοι και διαθεματικοί. Να δημιουργούνται από εμάς για εμάς και για όσες επιβιώνουν σε έναν κόσμο που χτίστηκε και διατηρείται μέσα από τη δική τους υποτίμηση, τον δικό τους εκτοπισμό, τη δική τους εξαθλίωση.
Ο αντιπατριαρχικός αγώνας που μάς ενέχει, εμπερικλείει την εναντίωση σε κάθε πτυχή της σύγχρονης καταπίεσης. Περιλαμβάνει κάθε μορφής αντίστασης, από την ατομική καθημερινή ανυπακοή στις έμφυλες επιταγές και την ανταπάντηση στον καθημερινό σεξισμό/τρανσφοβία στο δρόμο και στη δουλειά, μέχρι τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, τη διεκδίκηση του δρόμου και το χτίσιμο δικτύων στήριξης, αλληλεγγύης και αυτοάμυνας.
Η 8η Μάρτη ως μια στιγμή των συλλογικών μας αντιστάσεων, μας δίνει την ευκαιρία να βρεθούμε όλα μαζί για άλλη μια φορά στους δρόμους, να ενώσουμε τις αρνήσεις και τα προτάγματά μας, φέροντας μαζί μας την ελπίδα πως όσο υπάρχει κόσμος που αγωνίζεται, όσο είμαστε εκει το ένα για την άλλη, η βαρβαρότητα δεν είναι ανίκητη κι οι αντιπατριαρχικοί αγώνες γίνονται επικίνδυνοι για κράτος και κεφάλαιο.
ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ/ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ/ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 8 ΜΑΡΤΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 11:30 ΣΤΗ ΚΑΜΑΡΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ, ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ, ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ, ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΠΡΟΣΦΥΓΙΣΣΕΣ, ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ, ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΕΣ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ
ΓΚΕΙ, ΤΡΑΝΣ, ΛΕΣΒΙΕΣ,ΙΕΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΠΑΤΡΙΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα“
