Στο πλαίσιο των δράσεων διεθνώς για την Παγκόσμια Ημέρα Ιθαγενικής Αντίστασης και Αξιοπρέπειας, καθώς και του καλέσματος της εκστρατείας Ο Νότος Αντιστέκεται από το Μεξικό, πραγματοποιήθηκε τρίωρη εκδήλωση – συζήτηση την Πέμπτη το βράδυ στο Ε.Κ.Χ. Σχολείο.
Με άξονα: Αντιστάσεις στον καταστροφικό καπιταλισμό, αρχικά έγινε ενημέρωση από την Πρωτοβουλία για τις 12 Οκτώβρη, ενώ στη συνέχεια πήραν το λόγο συμμετέχοντες σε αγώνες στην ελληνική γεωγραφία, στέλνοντας το μήνυμα των κοινών αγώνων αντίστασης και αυτοοργάνωσης. Συγκεκριμένα από τη Λαϊκή Συνέλευση Σταγιατών και τα Δίκτυα αγώνα και αλληλεγγύης Καρδίτσας και Λάρισας. Επίσης, διαβάστηκε κείμενο – παρέμβαση του Ραούλ Ζιμπέκι: Από την αντίσταση στην αυτοοργάνωση και στην αυτονομία. Ακολούθησε πλούσια συζήτηση με ερωτήσεις και τοποθετήσεις.
ΣΥΝΔΕΣΗ ΑΓΩΝΩΝ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ – ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
Από την Πρωτοβουλία για τις 12 Οκτώβρη / Θεσσαλονίκη έγινε αναλυτική παρουσίαση της σημερινής κατάστασης στο Μεξικό και ιδιαίτερα στο νότο, όπου οι ιθαγενικοί λαοί και οι ζαπατιστικές κοινότητες αντιμετωπίζουν τον οργανωμένο πόλεμο κράτους, οργανωμένου εγκλήματος – ναρκοκαρτέλ και μεγαλοεταιρειών. Για την προώθηση της ενσωμάτωσης, της εκμετάλλευσης και του κέρδους, έχουν ξαμοληθεί στην ανάπτυξη μεγα-προγραμμάτων, εξορυκτικών δραστηριοτήτων. Όπως με την κατασκευή της γραμμής του Τρένου Μάγια και του Διαωκεάνιου δρόμου (από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό). Θα αποτελέσει μια ζώνη άγριας εκμετάλλευσης, από ένα ναρκο-κράτος το οποίο φθάνει στη συσσώρευση μέσω της υπεξαίρεσης. Στο νότιο Μεξικό χτίζεται το νέο τοίχος ανάσχεσης των μεταναστευτικών ροών προς τη Βόρεια Αμερική. Γι αυτό και οι ιθαγενικές κοινότητες δέχονται πολλαπλές επιθέσεις από κράτος και παραστρατιωτικές δυνάμεις. Αυτές τις μάχες καλούνται να δώσουν οι επαναστατικές δυνάμεις και τα αυτόνομα κινήματα. Επιτακτική αναδεικνύεται η ανάγκη για σύνδεση των αγώνων.
Μέλη της αυτοοργανωμένης συλλογικότητας Α.Π.Ο.ΔΡΑΣΗΣ (Ανεξάρτητη Πηλιορείτικη Ομάδας Δράσης) από τις Σταγιάτες, που συμμετέχουν ενεργά στη λαϊκή συνέλευση του χωριού, έκαναν τη σύνδεση των όσων συμβαίνουν στις κοινότητες αγώνα των αυτοχθόνων της Λατινικής Αμερικής με την εμπειρία της καταστολής και της επίθεσης στα κοινά αγαθά από τον καπιταλισμό και τις τοπικές κυβερνήσεις. Στόχος της επίθεσης είναι, όπως τόνισαν, όσοι αντιστέκονται, να στερηθούν τους όρους της ύπαρξής τους και να υποχωρούν, έτσι ώστε, στη θέση των κοινοτήτων και των οικοσυστημάτων τους να υπάρχουν εξορύξεις, βιομηχανικά πάρκα φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών, μεγάλες τουριστικές μονάδες κ.ο.κ. Στην περίπτωση των Σταγιατών, όπως σημείωσαν, η επίθεση είχε στόχο να χάσουν το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι για τη διαχείριση του νερού, με την αρπαγή των πηγών τους και με την επιβολή της χλωρίωσης.
Η απάντηση που δόθηκε από το χωριό, βασίστηκε στη συλλογική δράση, μέσα από τη λαϊκή συνέλευση, με διαδικασίες αυτοοργανωμένες και αμεσοδημοκρατικές. Σε αυτό, συντέλεσαν, όπως αναφέρθηκε, οι πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές δράσεις που έγιναν στο χωριό με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να βιώσουν ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης καθώς και να αποκτήσουν επαφή με την αυτοδιαχείριση, τον αντιφασισμό, την αποανάπτυξη, τον κοινοτισμό. 
Οι κάτοικοι αυτοοργάνωσαν την «δημιουργική τους αντίσταση» όπως ειπώθηκε, παίρνοντας οι ίδιοι συλλογικά την ευθύνη της διαχείρισης του νερού καθώς και της υπεράσπισής του απέναντι στην καταστολή που όλο και εντεινόταν από το κράτος και από το δήμαρχο του Βόλου. Και στήριξαν αυτή τους τη στάση, πάνω στη συνειδητοποίηση ότι ο αγώνας τους δεν γίνεται μόνο για τις πηγές αλλά για την αυτοοργάνωση της καθημερινότητάς τους, γεγονός που εκφράστηκε με πολλές και ποικίλες δράσεις για τη συνοχή και τη λειτουργία της κοινότητας, τη μάθηση, την οικολογική καλλιέργεια, την πυρασφάλεια κ.ά.
Όπως τονίστηκε, η περιοχή του Βόλου, παρά τις δράσεις που έχουν γίνει για το νερό και ενάντια στην καύση σκουπιδιών, έχει τα χαρακτηριστικά μιας θυσιασμένης ζώνης που δεν προβάλλει αντιστάσεις στις βρώμικες δραστηριότητες είτε αφορούν επενδύσεις είτε τον κόσμο της νύχτας. Και αυτό, αναδεικνύεται και από το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στην πόλη, παρά το γεγονός ότι η πολιτική της βίας κάνει την εμφάνισή της ωμά, όπως ειπώθηκε, με τις εξοργιστικές εικόνες το δημάρχου Βόλου να χαστουκίζει πλημμυροπαθή. Άλλωστε, σημειώθηκε, ο στόχος της καταστολής που οδήγησε στο βασανισμό και τη δολοφονία του Β. Μάγγου, ήταν να κοπεί βίαια κάθε αντίσταση.
Μέλη του Δικτύου Αλληλεγγύης και Αγώνα, από τη Λάρισα και την Καρδίτσα, ενημέρωσαν για την κατάσταση στις περιοχές τους, που χτυπήθηκαν από τα δύο διαδοχικά κύματα κακοκαιρίας. Όπως σημείωσαν, τρία χρόνια μετά τον Ιανό, ήρθαν να αποδείξουν ότι το κεντρικό και το τοπικό κράτος αδιαφόρησε για τη ζωή και την επιβίωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων και ότι προωθεί έργα μόνο με σκοπό το κέρδος. Και αυτή η αδιαφορία αναδείχθηκε και μετά την καταστροφή, όταν αφέθηκαν αυτοί οι άνθρωποι χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από το κεντρικό και τοπικό κράτος. Ωστόσο, όπως ειπώθηκε, το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης, οδήγησε στον εξευτελισμό του κράτους. 
Συλλογικότητες κοινωνικές, πολιτικές, υπεράσπισης της γης και της φύσης ενάντια στις βιομηχανικές ΑΠΕ, σωματεία και άλλα σχήματα συντονίζονται στην αλληλεγγύη, στην έμπρακτη διαμαρτυρία στο δρόμο, στην προσπάθεια σε κάθε χωριό και κάθε γειτονιά να γίνει συζήτηση για το πέρασμα από την ανάθεση στην αυτενέργεια, ώστε οι κοινότητες να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν. Ένα πέρασμα που χρειάζεται δρόμος και προσπάθεια για να γίνει, όπως σημειώθηκε, την ώρα που οι πληγέντες βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της παραίτησης αν και αναγνωρίζουν ότι τα τεράστια προβλήματα επιβίωσης, καθημερινότητας, εργασίας, απώλειας 
καλλιεργήσιμης γης δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν από αυτούς στους οποίους ανέθεταν έως τώρα τη ζωή τους.
Κομβική, όπως τονίστηκε, στο παραπάνω είναι η ανάδειξη ότι η καταστροφή του θεσσαλικού κάμπου συντελείται εδώ και δεκαετίες, μέσα από τις επιβλαβείς για τη φύση και την υγεία πρακτικές της εξαντλητικής βιομηχανικής γεωργίας και την εξαιρετικά υδροβόρα διαχείριση του νερού. Καθώς και ότι, η υποτιθέμενη αγροτική ανάπτυξη που έχει συντελεστεί, βασίζεται στο χρέος των γεωργών και στην κερδοφορία των εταιριών που πωλούν εξοπλισμό, εφόδια ή 
διακινούν τα προϊόντα.
Μεταξύ των προτάσεων που ακούστηκαν ήταν, η δημιουργία και υποστήριξη ενός αυτοοργανωμένου δικτύου που θα ελέγχει την ποιότητα του νερού, η συνεργασία συλλογικοτήτων από τη Θεσσαλία και από άλλες πόλεις με στόχο τη στήριξη όσων αντισταθούν στο νέο οικονομικό μοντέλο που θα προβλέπει μόνο φωτοβολταϊκά για την περιοχή, η αυτοοργάνωση στις γειτονιές όπου υπάρχουν κοίτες ρεμάτων.
Στην γραπτή παρέμβασή του ο Ραούλ Ζιμπέκι αναφέρεται στον ζαπατισμό, όπου χτίζουν έναν νέο κόσμο, βασισμένο σε δικές τους δομές, τις οποίες χαρακτηρίζω ως μη κρατικές εξουσίες. Χτίζουν ένα είδος αντικαπιταλιστικής «πολιτικής οικονομίας» που καθορίζεται από τη μη ιδιοκτησία, τη συλλογική διαχείριση και την κοινή εργασία.
Στη συνέχεια διατυπώνει επτά χαρακτηριστικά των διαδικασιών οικοδόμησης της αυτονομίας, που αναμφίβολα προέρχονται από τον ζαπατισμό, αλλά που ξεπερνούν το γεωγραφικό πλαίσιο της Τσιάπας.
Οι αυτόνομες διαδικασίες έχουν κερδίσει μια θέση στις πρακτικές των κινημάτων, σε σημείο που, αν και μειοψηφικές, δεν είναι πλέον περιθωριακές.
Μιλάμε για αυτονομίες, στον πληθυντικό, αφού κάθε λαός, κάθε κοινότητα ή κίνημα, πραγματώνει την αυτονομία με τον δικό του τρόπο, με τους δικούς του χρόνους και χαρακτηριστικά.
Οι αυτονομίες δεν αποτελούν κάποιον τελικό στόχο ή μια θεσμοθετημένη συνθήκη, αλλά μια μακροχρόνια διαδικασία.
Διαφέρουν από την ευρωπαϊκή κληρονομιά, την αυτονομία του Καστοριάδη, των εργατικών συμβουλίων ή του ιταλικού εργατισμού (operaismo). Δεν είναι ούτε χειρότερα είδη αυτονομίας ούτε καλύτερα, αλλά διαφορετικά.
Δεν υπάρχουν καθαρές αυτονομίες, απολύτως αποκομμένες από οτιδήποτε θυμίζει κράτος, ενώ υπάρχουν πολλές γκρίζες, ενδιάμεσες ζώνες.
Αντικατάσταση της ακαδημαϊκής κριτικής σκέψης, από τρόπους σκέψης που βασίζονται σε συλλογικές πρακτικές και όχι σε κάποιο είδος έρευνας-δράσης.
Ίσως γι’ αυτό ο υποδιοικητής Μάρκος θεωρούσε ότι η πιο σημαντική αλλαγή ήταν η αλλαγή στον τρόπο σκέψης: «Από την επαναστατική πρωτοπορία στο “διοικούμε υπακούοντας”. Από την κατάληψη της εξουσίας από τα πάνω, στη δημιουργία της διακυβέρνησης από τα κάτω.
Οι αυτονομίες ως μια νέα στρατηγική για να αλλάξεις τον κόσμο ή για να κάνεις μια επανάσταση. Ενάντια στην ξεπερασμένη αντίληψη της κατάληψης της κρατικής εξουσίας, αναπτύσσονται αυτόνομες περιοχές που επεκτείνονται οριζόντια. Αυτή η ανάπτυξη προς κάθε πλευρά είναι ασταμάτητη. Αργή μεν, αλλά στο πλαίσιο μιας συλλογικής λογικής την οποία δεν μπορούν πλέον να σταματήσουν, γιατί η συστημική και πολιτισμική κρίση μάς λέει ότι είτε θα αυτοκυβερνηθούμε είτε θα χαθούμε.
ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΡΑΟΥΛ ΖΙΜΠΕΚΙ ΘΑ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΣΤΟ INFOLIBRE ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ
