ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού να ελέγξει τις ενεργειακές πηγές που υπάρχουν στην περιοχή, καθώς και τους διαδρόμους που οδηγούν σε αυτές. Το Ισραήλ, σε ρόλο τοποτηρητή, έχει αναλάβει να επιβάλλει τα συμφέροντα των συμμάχων κρατών του και τα συμφέροντα του δυτικού κεφαλαίου εν γένει με οποιοδήποτε κόστος. Μέρος αυτών των συμφερόντων αποτελεί και το ελληνικό κεφάλαιο, γι’ αυτό άλλωστε και το ελληνικό κράτος δείχνει τέτοια προθυμία να υποστηρίξει πολιτικά και στρατιωτικά το κράτος – δολοφόνο και τους ΝΑΤΟϊκούς του συμμάχους.Τα κέρδη του ελληνικού κεφαλαίου είναι βαμμένα στο αίμα του παλαιστινιακού και αραβικού λαού | Κάλεσμα στην συγκέντρωση στην έδρα του Ομίλου Κοπελούζου | Σάββατο 30 Νοεμβρίου 12μμ Λεωφόρος Κηφισίας 209 Μαρούσι
Ένα σχεδόν χρόνο μετά την 7η Οκτώβρη 2023, το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και οι Αμερικανοί προστάτες του έχουν καταστήσει σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις πως για τη θωράκιση των ζωτικών τους συμφερόντων στη Μέση Ανατολή – που τόσο καίρια υπονομεύτηκαν από τη στρατιωτική επιχείρηση της Παλαιστινιακής Αντίστασης- δεν θα διστάσουν να προβούν στο ριζικό μετασχηματισμό του στάτους κβο σε όλη τη Μέση Ανατολή, και βέβαια στην εξόντωση του παλαιστινιακού λαού και της αντίστασης του, την οποία άλλωστε ένα τέτοιος μετασχηματισμός πρωταρχικά επιβάλλει. Εδώ και δεκατρείς μήνες ο σιωνιστικός στρατός έχει μετατρέψει την αντιστεκόμενη Λωρίδα της Γάζας σε ένα απέραντο νεκροταφείο, έχοντας δολοφονήσει πάνω από 45.000 Παλαιστίνιους, ενώ η πρόσφατη επέκταση της δράσης του στον Λίβανο έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών εκατοντάδων Λιβανέζων αμάχων και τον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων από τις εστίες τους.
Όπως έχει δείξει ανάγλυφα η ιστορία του τελευταίου αιώνα, για τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό και τη δυτική αποικιοκρατία παλαιότερα, ο έλεγχος των πετρελαϊκών πηγών της Μέσης Ανατολής -του σημαντικότερου ενεργειακού κόμβου της παγκόσμιας καπιταλιστικής παραγωγικής διαδικασίας-, είναι ένας στόχος που δεν γνωρίζει όρια για την επίτευξη του. Και οι αλλεπάλληλες μαζικές σφαγές, οι στρατιωτικές επεμβάσεις, τα πραξικοπήματα και οι συμμαχίες με τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα μέσα στα χρόνια αυτό ακριβώς επιβεβαιώνουν. Κορυφαία έκφραση αυτής της στρατηγικής αποτέλεσε άλλωστε κι αυτή η ίδια η δημιουργία του ισραηλινού κράτους, ως τοποτηρητή και εγγυητή των δυτικών συμφερόντων στην περιοχή. Μια στρατηγική επιλογή που στην ουσία έχει εξισώσει και ταυτίσει την ύπαρξη και διαιώνιση του αποικιοκρατικού σιωνισμού με την ηγεμονία του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή.
Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο ΗΠΑ και ΕΕ προβαίνουν στη διαρκή οικονομική, στρατιωτική και πολιτική υποστήριξη του Ισραήλ, παράλληλα με την επικοινωνιακή προπαγάνδα που από τη μια βαφτίζει το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ σε πρεσβευτή και υπέρμαχο των «δυτικών δημοκρατικών φιλελεύθερων αξιών», εμφανίζοντας από την άλλη τη δίκαιη λαϊκή αντίσταση στην Παλαιστίνη -αλλά και σε όλο τον αραβικό κόσμο- ως ισλαμική φονταμενταλιστική τρομοκρατία.
Εντός αυτής της συγκυρίας, ο ελληνικός καπιταλισμός, πλήρως προσδεδεμένος στις στρατηγικές επιλογές του ευρωατλαντικού άξονα, συμμετέχει ενεργά στην εκστρατεία του τελευταίου στη Μέση Ανατολή, επιδιώκοντας -στη βάση αυτής ακριβώς της πρόσδεσης- να αποσπάσει το μερίδιο που του αναλογεί με βάση το μέγεθος του. Στην κατεύθυνση αυτή το ελληνικό κράτος, κυριολεκτικά «τα δίνει όλα» για να καταστήσει τον εαυτό έναν αποτελεσματικό υποστηρικτή των στρατιωτικών και εφοδιαστικών αναγκών των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων στην Μέση Ανατολή (αλλά και στην Ουκρανία), στέλνοντας πολεμικά πλοία σε Μεσόγειο και Ερυθρά Θάλασσα και μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο νατοϊκό ορμητήριο. Ενώ παράλληλα σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο η κυβέρνηση της ΝΔ δε χάνει ευκαιρία να αναπαράγει την δυτική ισλαμοφοβική προπαγάνδα και τον λόγο περί «υπεράσπισης του Ισραήλ ως πυλώνα των αξιών του Δυτικού κόσμου», και να συσφίγγει τις διπλωματικές, στρατιωτικές και οικονομικές της σχέσεις τόσο με το Ισραήλ όσο και με άλλους δυτικούς συμμάχους (Κύπρο, Αίγυπτο) στην περιοχή.
Την ίδια στιγμή το ελληνικό κεφάλαιο διαβλέποντας τις ευκαιρίες κερδοφορίας που ανοίγονται -τώρα όσο και μελλοντικά- εντός αυτής της πολεμικής συνθήκης, επιχειρεί εκεί όπου του επιτρέπουν οι δυνάμεις του να τις πραγματώσει. Ειδικότερα το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο και η πετρελαιοβιομηχανία, τομείς που ήδη μετρούν τεράστια κέρδη από το ιμπεριαλιστικό σφαγείο της Ουκρανίας, βρίσκουν νέα πεδία κερδοφορίας μέσω των αποστολών πετρελαίου και στρατιωτικών καυσίμων προς το Ισραήλ, αναζητώντας παράλληλα στο έδαφος αυτό τους όρους για ένα διευρυμένο ρόλο -μέσα από συμφωνίες με μεγάλα διεθνή μονοπώλια- στο ασταθές οικονομικά και γεωπολιτικά περιβάλλον που διαμορφώνεται.
Βασική θέση δίπλα στο εφοπλιστικό κεφάλαιο στο κυνήγι αυτής της αιματοβαμμένης κερδοφορίας, κατέχει ο όμιλος Κοπελούζου, του μεγαλοκαπιταλιστή Δημήτρη Κοπελούζου, που αποτελεί τον κορυφαίο παίχτη στην χρυσοφόρα ενεργειακή αγορά, ύστερα από μια ανοδική πορεία δεκαετιών, κατά τη διάρκεια της οποίας όπως όλα τα αντιστοίχου βεληνεκούς ονόματα της τάξης του, πάτησαν κυριολεκτικά επί πτωμάτων (εργαζομένων, φυσικού πλούτου, δημόσιου χρήματος).
Πιο συγκεκριμένα, ο Κοπελούζος θα κάνει τα πρώτα του βήματα στον ενεργειακό κλάδο τις δεκαετίες του 1980-90, εξασφαλίζοντας προνομιακές κρατικές συμφωνίες σε διαγωνισμούς ανάπτυξης μονάδων ηλεκτροπαραγωγής και υδροηλεκτρικών εργοστασίων. Στη βάση αυτή ο όμιλος Κοπελούζου κατόρθωσε να συσσωρεύσει τα απαραίτητα κεφάλαια, ώστε την επόμενη δεκαετία, την εποχή των «γοργών ρυθμών ανάπτυξης», να μπορέσει να ανέλθει στη θέση του βασικού επενδυτή στην ενεργειακή αγορά. Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, ο Κοπελούζος, στη βάση της τεράστιας κρατικής υποστήριξης του και της εκποίησης των πάντων στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, θα αναδειχθεί μέσα από πλήθος σκανδαλωδών διεργασιών σε μεγαλοεπενδυτή και υπερεργολάβο στον τομέα των ΑΠΕ, χτίζοντας ένα ισχυρό επενδυτικό χαρτοφυλάκιο που θα του επιτρέψει πρόσφατα να μπει ως επενδυτής πλέον στην ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ και με τον τρόπο αυτό να αξιώσει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη από την απελευθερωμένη ενεργειακή αγορά της χώρας.
Την ίδια περίοδο, ο Κοπελούζος θα κάνει ένα σημαντικό βήμα για την περαιτέρω αναβάθμιση της θέσης του στη διαχείριση των ενεργειακών ροών στα Βαλκάνια, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, προχωρώντας στην ανάπτυξη της πλωτής μονάδας αποθήκευσης και επαναεριοποίησης φυσικού αερίου (FSRU) στην Αλεξανδρούπολη. Ένα μεγαλεπήβολο εγχείρημα που θα καταστεί δυνατό με τη στήριξη της ΕΕ και των ΗΠΑ. Το πρώτο βήμα γίνεται το 2013 με την ένταξη του έργου στις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, από τις οποίες αποκομίζει 200 εκατ. ευρώ από την ΕΕ., ενώ τα επόμενα χρόνια ο Κοπελούζος θα προχωρήσει στην σύσφιξη των σχέσεων του με τον αμερικάνικο παράγοντα, με τον ίδιο να επισκέπτεται συχνά το έργο μαζί με τον Αμερικάνο πρέσβη Πάιατ. Η έναρξη του ιμπεριαλιστικού σφαγείου στην Ουκρανία και η ενεργειακή αποσύνδεση από το ρώσικο φυσικό αέριο θα αποτελέσουν για τον ίδιο μια κορυφαία ευκαιρία για ενίσχυση του ρόλου του FSRU στην Αλεξανδρούπολη και της μεταφοράς αεριοποιημένου LNG (κατά βάση αμερικάνων συμφερόντων), με την εμπορική λειτουργία της μονάδας να αναμένεται να ξεκινήσει σύντομα, και με τα κέρδη από αυτήν την δραστηριότητα σε μακροπρόθεσμο επίπεδο να αναμένονται για τον όμιλο Κοπελούζου τεράστια.
Η δημιουργία του FSRU στην Αλεξανδρούπολη κατέστησε τον όμιλο Κοπελούζου σε βασικό ρυθμιστή των ενεργειακών ροών της ευρύτερης περιοχής, μια θέση που έρχεται να αναβαθμίσουν δυο νέες εμπορικές ενεργειακές συμφωνίες με την Αίγυπτο. Αρχικά η κρατική εταιρεία φυσικού αερίου της Αιγύπτου EGAS έρχεται σε συμφωνία με τον όμιλο Κοπελούζου για τη σύσταση κοινής εταιρείας που θα εξάγει LNG στην Ελλάδα και στην Ανατολική Ευρώπη με τον σταθμό της Αλεξανδρούπολης να αποτελεί βασική πύλη αυτής της διαδρομής. Ενώ παράλληλα ο όμιλος πετυχαίνει τη συμφωνία της Ηλεκτρικής Διασύνδεσης μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου “GREGY”, που υπολογίζεται πως θα μεταφέρει περί των 3.000MW πράσινης ενέργειας στην εγχώρια αγορά, και τα οποία θα αναλάβει να κατασκευάσει ο ίδιος ο όμιλος στην Αίγυπτο. Στην ουσία ο Κοπελούζος, εκμεταλλεύτηκε την ενεργειακή πολιτική της ΕΕ που απαιτεί την μετάβαση σε μια πράσινη νεοφιλελεύθερη ενεργειακή αγορά η οποία αναζητά νέες ενεργειακές πηγές. Ο δεύτερος καθοριστικός παράγοντας που κατέστησε δυνατές αυτές τις συμφωνίες είναι η στρατηγική γραμμή του ευρωατλαντικού άξονα για εμπορικές και ενεργειακές συμφωνίες με τους συμμάχους τους -και συμμάχους του Ισραήλ φυσικά- στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Υπενθυμίζουμε ότι το χουντικό καθεστώς Αλ-Σίσι στην Αίγυπτο, προωθεί την γραμμή της συνύπαρξης με το ισραηλινό σιωνιστικό κράτος, ευελπιστώντας σε οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη από τις ΗΠΑ και ΕΕ για να αντιμετωπίσει την τεράστια οικονομική κρίση και κοινωνική δυσαρέσκεια που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό του.
Κορύφωση των οικονομικών δραστηριοτήτων του Ομίλου Κοπελούζου στη Αν. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή υπήρξε η πρόσφατη διακρατική συμφωνία για την ηλεκτρική σύνδεση Ελλάδας – Κύπρου & Ισραήλ [Great Sea Interconnector], που υπογράφτηκε στις 20 Σεπτεμβρίου μετά από διαβουλεύσεις μηνών, και αφού προηγήθηκε επίσημη συνάντηση του Έλληνα και Κύπριου πρωθυπουργού για το θέμα, όσο κυρίως η σαφής ισραηλινή και αμερικανική παρέμβαση. Το μεγάλης οικονομικής και γεωστρατηγικής σημασίας έργο (συνολικού μήκος 1300 km -το μεγαλύτερο θαλάσσιο καλώδιο παγκοσμίως- που θα ποντιστεί σε βάθος που φτάνει τα 3000 μέτρα) βρισκόταν για μήνες υπό αίρεση εξαιτίας σοβαρών αμφιβολιών τόσο για την οικονομική βιωσιμότητα του εγχειρήματος, όσο και εξαιτίας δισταγμών της κυπριακής πλευράς σε σχέση με τις τουρκικές αντιδράσεις που μια τέτοια κίνηση θα πυροδοτούσε. Σημειώνουμε ότι η όδευση του έργου από την Κύπρο προς την Κρήτη διέρχεται από περιοχή ΑΟΖ που η Κύπρος θεωρεί δική της, όσο όμως και η Τουρκία μέσω του τουρκολιβυκού μνημονίου. Τελικά οι εγγυήσεις που δόθηκαν από την αμερικανική πλευρά όσο και από την ισραηλινή άμβλυναν τις αναστολές και το έργο πλέον μπαίνει -μέχρι αποδείξεως του εναντίου βέβαια, ας θυμηθούμε και τον East Med -σε τροχιά υλοποίησης, πάρα τις πάγιες τουρκικές θέσεις ότι ένα τέτοιο έργο δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη διευθέτηση των ζητημάτων οριοθέτησης των ΑΟΖ.
Μιλώντας για την άξια του έργου για το Ισραήλ -και υπερασπιζόμενος ως εκ τούτου την ανάγκη τέλεσης του- ο υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ Κοέν υπογράμμισε: « ο Great Sea Interconnector, είναι ένα πρωτοποριακό έργο που θα ενισχύσει την περιφερειακή ενεργειακή ασφάλεια. Το έργο θα συνδέσει το ηλεκτρικό δίκτυο του Ισραήλ με το ευρωπαϊκό μέσω της Κύπρου και της Ελλάδας και θα ενισχύσει την ενεργειακή ασφάλεια στην περιοχή. Αυτό το πρωτοποριακό έργο αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για το Ισραήλ, καθώς ενισχύει την περιφερειακή ενεργειακή ασφάλεια, παρέχει πρόσβαση σε ποικίλες ενεργειακές αγορές και ενισχύει την ενσωμάτωση του Ισραήλ στο ευρωπαϊκό ενεργειακό δίκτυο».
Στην πραγματικότητα λοιπόν το πολυδιαφημισμένο έργο είναι ένα έργο στρατηγικής υποδομής για τα συμφέροντα του Ισραήλ πρώτιστα -άρα και των Αμερικανών συμμάχων του- από το οποίο βεβαία θα ωφεληθεί τα μέγιστα το ελληνικό κεφάλαιο (ΔΕΗ, Όμιλος Κοπελούζου κ.α) αλλά και το κυπριακό που θα αναλάβουν την κατασκευή του, οδηγώντας ωστόσο τους λαούς και των δυο χωρών σε πολύ επικίνδυνους δρόμους σύγκρουσης με τον τουρκικό εθνικισμό, την ώρα μάλιστα που θα εμφανίζονται όλο και πιο ευκρινώς στους λαούς της Μέσης Ανατολής ως εχθρός τους με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται (Θυμίζουμε τις παλιότερες δηλώσεις του ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα για την Κύπρο).
Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν περίτρανα πως ο ελληνικός καπιταλισμός και οι κυβερνήσεις του είναι συνένοχοι στην σφαγή και το αιματοκύλισμα των λαών της Μέσης Ανατολής, και αποτελεί δικό μας καθήκον να αναδείξουμε πως οι μεγαλοϊδεατισμοί του ελληνικού καπιταλισμού (στο Αιγαίο, τη Μεσόγειο, τα Βαλκάνια) ανοίγουν -όπως η ιστορική πείρα έχει αποδείξει- το δρόμο του πολέμου και της κοινωνικής καταστροφής και βρίσκονται σε σύγκρουση με τα ζωτικά επίδικα της τάξης μας.
Η δική μας διεθνιστική οπτική οφείλει να αναδείξει πως στην αιματοκυλισμένη Γάζα και στον Λίβανο συγκρούονται δυο διαφορετικοί κόσμοι ∙ από τη μια πλευρά βρίσκεται το λυσσαλέο γενοκτόνο χέρι του αποικιοκρατικού σιωνισμού που δείχνει με τον πιο παραστατικό τρόπο την πραγματική φύση του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού που για να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή και την ηγεμονία προβαίνει στις μεγαλύτερες κτηνωδίες, και από την άλλη πλευρά βρίσκονται οι αντιστεκόμενοι λαοί της Μέσης Ανατολής, που δείχνουν με τον πιο ηρωικό τρόπο πως το πάθος για την ίδια την ζωή, την αυτοδιάθεση, την ανεξαρτησία και την ελευθερία αποτελούν τον οδηγό του αγώνα στις πιο δύσκολες και απάνθρωπες συνθήκες. Και είναι ακριβώς αυτά τα προτάγματα που βγαίνουν μέσα από την ζωντανή αγωνιστική λαϊκή εμπειρία που αποτελούν πηγή έμπνευσης και τροφοδοτούν την δική μας αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική αλληλέγγυα ανάλυση και δράση, η οποία και μας προτάσσει ως κορυφαίο διεθνιστικό καθήκον την προσπάθεια μπλοκαρίσματος και σαμποταρίσματος των οικονομικών και γεωστρατηγικών σχεδίων συμμετοχής της ελληνικής αστικής τάξης και κράτους στα μέτωπα και τους σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στην Μέση Ανατολή αλλά και στην Ουκρανία.
Στην κατεύθυνση αυτή σας καλούμε στη συγκέντρωση στα γραφεία του Ομίλου Κοπελούζου (Λεωφόρος Κηφισίας 209 Μαρούσι), το Σάββατο 30 Νοεμβρίου 12μμ, με προοπτική την ενίσχυση και τη μαζικοποίηση των πολιτικών δράσεων που θα στοχοποιούν το ελληνικό κεφαλαίο για την ενεργή συμμετοχή του στη σφαγή του παλαιστινιακού και αραβικού λαού.
Tαξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
Ένα χρόνο και ένα μήνα μετά την 7η Οκτώβρη να μην μείνουμε στο ίδιο έργο θεατές. Το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ συνεχίζει να βομβαρδίζει σχολεία, νοσοκομεία, προσφυγικούς καταυλισμούς με την σύμπραξη του χρυσού χορηγού γενοκτονιών, τις ΗΠΑ, και την ΕΕ. Είναι πλέον φανερό σε όλους τους ελεύθερους ανθρώπους στο κόσμο ότι το κράτος του Ισραήλ δεν είναι τίποτε πέρα από το σκληρό πρόσωπο της αποικιοκρατικής πολιτικής που επιβάλλεται στους αραβικούς λαούς. Αυτό το πρόσωπο, αυτή η πολιτική στηρίζεται από τον δυτικό ιμπεριαλισμό, για τον οποίο έτσι κι αλλιώς, το Ισραήλ εκτελεί χρέη μπάτσου για την διαφύλαξη των συμφερόντων του στην Μέση Ανατολή.
Για τα ενεργειακά – κυρίως – συμφέροντα ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός μαζί με συμμάχους στην μέση ανατολή όπως τις δικτατορίες της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας το τελευταίο χρόνο έχει δώσει όλες του τις δυνάμεις στην γενοκτονία που διαπράττει το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ. Από όλα τα παραπάνω δεν θα μπορούσε να λείπει το ελληνικό κράτος. Από την πρώτη στιγμή το ελληνικό αστικό κράτος υποστήριξε και υποστηρίζει το κράτος του Ισραήλ ,υλικά στέλνοντας φρεγάτες στην Ερυθρά, παραδίδοντας κάθε σπιθαμή γης για ανεφοδιασμό και πολεμικές ασκήσεις μεταξύ ελληνικού – ισραηλινού και αμερικάνικου στρατού, αλλά και ηθικά αναπαράγοντας μέσα από τα ΜΜΕ την προπαγάνδα του ευρωαλταντισμού για ‘τρομοκράτες’ Παλαιστίνιους και Λιβανέζους, καταδιώκοντας παράλληλα στο εσωτερικό οποιαδήποτε φωνή συμπαράστασης με τους αγωνιζόμενους λαούς και ενάντια στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ.
Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το ελληνικό κράτος είναι στην κορυφή των πολεμικών δαπανών ακολουθώντας πιστά την ντιρεκτίβα των ΗΠΑ για εξοπλισμούς άνω του 2% του ΑΕΠ. Σε αυτό το φόντο λοιπόν οφείλεται μια ιδιαίτερη ‘μνεία’ στην ελληνική αστική τάξη που εμπλέκεται στο ενεργειακό πανηγύρι , που δίνει τα σωστά διαπιστευτήρια για να ευνοηθεί αντανακλαστικά περαιτέρω. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και ο καπιταλιστής Κοπελούζος, ο οποίος στις αρχές του έτους συναντήθηκε με τον αιγύπτιο δικτάτορα Σίσι, όπου και συμφωνήθηκε ένα τεράστιο έργο, που ακούει στο όνομα GREGY (Green Energy Interconnector) και αφορά την ηλεκτρική διασύνδεση της Αιγύπτου απευθείας με την ηπειρωτική Ελλάδα μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου ισχύος 3.000 MW.
Αυτή η πράξη αποτελεί μια ακόμη κίνηση εμβάθυνσης των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ Αιγύπτου και Ελλάδας, που ντε φάκτο δεν έχει μόνο οικονομική συνιστώσα αλλά και γεωπολιτική – στρατιωτική – και σε αυτό το πλαίσιο ευνόησαν το έργο οι Αμερικάνοι αξιωματούχοι- καθώς για να λειτουργήσουν μακελάρηδες και συνεργάτες τα πρότζεκτ τους στην Μέση Ανατολή θα πρέπει πρώτα από όλα να ‘τελειώνουν με τις αντιστάσεις των λαών της περιοχής.
Με λίγα και απλά λόγια δηλαδή , για τα κέρδη τους, για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας θα αιματοκυλίσουν όποιο σημείο του πλανήτη χρειαστεί , στην προκειμένη περίπτωση τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Η εμπλοκή στον πόλεμο του ελληνικού αστικού κράτους είναι συνυφασμένη αποκλειστικά και μόνο με τα αντανακλαστικά συμφέροντα της αστικής τάξης.
Η εργατική τάξη και ο λαός δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν παρά μόνο φτώχεια που αποτυπώνεται στους μισθούς μας, επίθεση στα εργατικά και λαϊκά κεκτημένα που αποτυπώνεται στην ιδιωτικοποίηση υγείας και παιδείας, στα αντεργατικά νομοσχέδια και στις εργοδοτικές δολοφονίες και στην καταστολή που αποτυπώνεται στην δίωξη κάθε πράξης και φωνής που πάει κόντρα στους σχεδιασμούς τους, στο κυνήγι μαγισσών που επιδίδεται η αντιτρομοκρατική – πιο έντονα – το τελευταίο διάστημα, και όλα αυτά την ίδια ώρα που δισεκατομμύρια δαπανώνται για να στηρίζεται το κράτος – δολοφόνος του Ισραήλ, που χιλιάδες δολοφονούνται για να γεμίζουν τις τσέπες τους. Για αυτούς τους λόγους και πολλούς ακόμη, πιάνοντας το νήμα από την μεγαλειώδη αντιιμπεριαλιστική πορεία της 17ης Νοεμβρίου, το Σάββατο 30/11 καλούμε από κοινού με άλλες οργανώσεις και συλλογικότητες σε συγκέντρωση έξω από τον όμιλο Κοπελούζου.
Είναι διεθνιστικό μας καθήκον να στοχοποιήσουμε τον εχθρό που βρίσκεται στην ίδια μας την χώρα, είναι αντιιμπεριαλιστικό μας καθήκον προς την σθεναρή αντίσταση του Παλαιστινιακού και Λιβανέζικου λαού να σταματήσουμε την εμπλοκή του ελληνικού αστικού κράτους στην γενοκτονία, να βάλουμε το θεμέλιο λίθο μας στην μάχη κατά της ευρωατλαντικής πολεμικής μηχανής και ενότητας, να μεταφέρουμε τον πόλεμο στα μετόπισθεν των δυτικών μητροπόλεων.
Πρωτοβουλία για την ταξική και πολιτική ανασυγκρότηση
