1ο Φεστιβάλ Attack στα ΑΕΙ Θεσσαλονίκης, Σάββατο 25/5

Όπου κι αν κοιτάξουμε, λαός και νεολαία δεχόμαστε την ίδια επίθεση και όπου κι αν κοιτάξουμε, οι φοιτητές διαδηλώνουν. Στις ΗΠΑ, στην Αργεντινή, στην Ελλάδα και αλλού.

Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά. Η εναλλακτική είναι να πνιγούμε στην άβυσσο της καπιταλιστικής εξαθλίωσης. Μία εξαθλίωση που βαθαίνει ολοένα και περισσότερο από την πολλαπλή καπιταλιστική κρίση (οικονομική, υγειονομική, περιβαλλοντική) που διεξάγεται για την διατήρηση των κερδών τους.

Κέρδη που συγκεντρώνονται στα χέρια ακόμα πιο λίγων, οι οποίοι αποκτούν αμύθητες περιουσίες, την ίδια στιγμή που πάνω από το 1/3 του κόσμου ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Η παγκόσμια κρίση του κεφαλαίου κάνει την επιβίωση άθλο για την εργατική τάξη. Οι ιδιωτικοποιήσεις ως στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου σε όλες τις χώρες μετατρέπουν κάθε πεδίο ανθρώπινης δραστηριότητας και κάθε κοινωνικό αγαθό σε πεδίο κερδοφορίας.

Ο πόλεμος γίνεται στοιχείο της καθημερινότητας, αφού βλέπουμε ότι οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και εμπόλεμες συρράξεις ξεσπούν από γωνιά σε γωνιά του κόσμου.

Ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από την μία και Ρωσίας-Κίνας από την άλλη, είναι υπεύθυνος -μεταξύ άλλων- και για την πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία. Πλέον ο πόλεμος διεξάγεται για πάνω από 2 χρόνια, χωρίς να φαίνεται η λήξη του στον ορίζοντα.

Στην Παλαιστίνη συνεχίζεται εδώ και 75 χρόνια η γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού από το κράτος δολοφόνο Ισραήλ για την κάλυψη των συμφερόντων του ίδιου και του ΝΑΤΟ στην Μέση Ανατολή. Ο λαός της Παλαιστίνης αντιστέκεται για την ελευθερία του με ό,τι μέσα διαθέτει, τα οποία βέβαια δεν μπορούν να συγκριθούν με την πολεμική ισχύ του Ισραήλ. Από τον Οκτώβρη έχουν υπάρξει 35 χιλιάδες Παλαιστίνιοι νεκροί, το ένα τρίτο εκ των οποίων παιδιά, ενώ οι βομβαρδισμοί σε σχολεία, νοσοκομεία, πολυκατοικίες και η παρεμπόδιση έλευσης ανθρωπιστικής βοήθειας αποτελούν καθημερινότητά. Ο λαός της Παλαιστίνης συνεχίζει να αντιστέκεται αν και σε αυτό το σημείο η κατάσταση είναι τέτοια που δεν μπορεί να πάρει ούτε ανάσα.

Στο μεταξύ η Ελληνική κυβέρνηση μπαίνει με τα δύο πόδια στις πολεμικές περιπέτειες του ΝΑΤΟ φέρνοντας τον κίνδυνο της ακόμα πιο άμεσης και γενικευμένης πολεμικής εμπλοκής στον προσκήνιο, καθώς και τα ελληνικά πανεπιστήμια διεξάγουν έρευνα για οπλικά συστήματα και εξοπλισμό, χρηματοδοτούμενα απο τον ελληνικό στρατό και την πολεμική βιομηχανία μέσω της DefenceEduNet, κάνοντας μάλιστα και συνεργασίες με πανεπιστήμια του Ισραήλ που στηρίζουν ενεργά την γενοκτονία στην Γάζα.

Είναι σαφές, το έχουμε πλέον καταλάβει, το σύστημά αυτό δεν μας χωρά. Δεν χωράει τα όνειρα και τις ελπίδες μας. Δεν χωράει την αξιοπρέπεια μας, δεν χωράει τους αγώνες μας και δεν χωράει την ίδια την ζωή μας.

Γι’ αυτό ξεσηκωθήκαμε.

Στην Αργεντινή, ενάντια στην κυβέρνηση Μιλέι και τις πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθεί εκατομμύρια άνθρωποι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις στο Μπουένος Άιρες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων.

Στις ΗΠΑ, δεκάδες πανεπιστήμια με κέντρο το πανεπιστήμιο της Columbia βρίσκονται υπό κατάληψη από φοιτητές οι οποίοι διαδηλώνουν ενάντια στην γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, απαιτώντας την άμεση άρση συνεργασίας των πανεπιστημίων τους με το κράτος του Ισραήλ, ενώ έχουν αντιμετωπίσει πολύ έντονη καταστολή από την αστυνομία και τον στρατό.

Στην Ελλάδα το κίνημα καταλήψεων που ξεκίνησε από τον Φεβρουάριο κράτησε πάνω από 2 μήνες και οδήγησε στις μεγαλύτερες γενικές συνελεύσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να βγαίνουν στον δρόμο ενάντια στο νομοσχέδιο που φέρνει ιδιωτικά πανεπιστήμια μεταξύ άλλων μεταρρυθμίσεων που ιδιωτικοποιούν και υποβαθμίζουν πλήρως την δημόσια, δωρεάν παιδεία στην Ελλάδα. Και παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία της νεολαίας, της πανεκπαιδευτικής κοινότητας και της ελληνικής κοινωνίας συνολικά ήταν ενάντια στο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση ακολουθώντας τις επιταγές της ΕΕ το υπερψήφισε και προχώρησε σε έντονη καταστολή του κινήματος.

Αυτό για εμάς σηματοδοτεί ότι για ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική τους δεν αρκεί μια δυναμική μεν αντίδρασή μας, που σταματάει, δε, πλήρως μετά από λίγο καιρό. Αν δεν τους γεμίσουμε φόβο ότι θα χάσουν περισσότερα από όσα διακυβεύονται, δεν θα κάνουν σε τίποτα πίσω.

Ταυτόχρονα, βλέπουμε στην περίοδο μέχρι σήμερα ότι όσο η κρίση βαθαίνει και το ελληνικό κεφάλαιο ψάχνει να βγάλει κέρδος μέσα από τα σχολεία και τα πανεπιστήμιά μας, τόσο η καταστολή ενάντια στις φοιτητικές κινητοποιήσεις, η αντιδραστική καταπίεση του ασύλου και η αστυνομική παρουσία έχουν αυξηθεί ραγδαία.

Το πανεπιστημιακό άσυλο που για δεκαετίες υπήρξε στην Ελλάδα χώρος πολιτικής ζύμωσης, χώρος ελεύθερου πολιτικού διαλόγου και πολιτιστικών δράσεων για όλη την κοινωνία και για την νεολαία δεν συμφέρει την κυβέρνηση και το κεφάλαιο που εξυπηρετεί, γι’ αυτό καταστέλλεται και αποστειρώνεται συστηματικά.

Με κρατική εντολή, τα πανεπιστήμια έχουν αρνηθεί άδεια στην διεξαγωγή μιας σειράς από πολιτιστικά φεστιβάλ, εκδηλώσεις και συναυλίες. Όταν διεξήχθησαν παρολαυτά ήρθαν αντιμέτωπα με έντονη αστυνομική παρουσία, προσαγωγές, ελέγχους και κατασχέσεις.

Η απάντηση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρη: Τα πανεπιστήμια που θέλουνε να φτιάξουν δεν χωράνε καμία αντίδραση, κανέναν ελεύθερο διάλογο, κανέναν πολιτισμό, δεν έχουν στόχο την ολοκληρωμένη παιδεία και την διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου, αλλά την ελάχιστη δυνατή ειδίκευση που απαιτεί η ελεύθερη αγορά για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη των εταιριών.

Εμείς δεν θα αφήσουμε την καταστολή να μας τρομάξει ούτε να μας αποθαρρύνει. Απέναντι στην στείρα και εμπορευματοποιημένη γνώση, απέναντι στην καταστολή των πολιτικών και πολιτιστικών δράσεων στα πανεπιστήμια, εμείς ως Attack στα ΑΕΙ αγωνιζόμαστε για ένα άσυλο αγώνων και πολιτισμού, για ένα άσυλο των φοιτητών και όχι των εταιριών.

Το 1ο Ετήσιο φεστιβάλ της Attack στα ΑΕΙ στις 25 Μαΐου βάζει μπροστά το πολιτικό και πολιτιστικό αντιπρόταγμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα πανεπιστήμια. Επιδιώκουμε να γίνει ένας χώρος πλούσιου πολιτικού διαλόγου και πολιτιστικών δράσεων, μια κίνηση ανυπακοής στις επιταγές κυβέρνησης και κεφαλαίου.

Μαζί με τους φοιτητές όλων των χωρών υπερασπιζόμαστε τα πανεπιστήμιά μας όπως ήταν, είναι και θα είναι: χώροι ελεύθερης και ριζοσπαστικής σκέψης, χώροι πολιτικής ζύμωσης, και χώροι πολιτικών εξεγέρσεων.